محمدهادی طهرانیمقدم مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی سیستان و بلوچستان در یادداشتی به مناسبت روز جهانی بومگردی (۲۱ مه/ ۳۱ اردیبهشت) نوشت: روز جهانی بومگردی، فرصتی مغتنم برای بازاندیشی در شیوههای سفر و تعامل انسان با طبیعت و فرهنگ است. این روز، ندایی است برای بازگشت به اصالت، برای دیدن جهان نه از ورای شیشههای بسته و مسیرهای هموار، بلکه از دل روستاها، خانههای خشتی، سفرههای ساده و دلهای بزرگ مردمانی که در امتداد تاریخ، میراثدار فرهنگ، طبیعت و همزیستی با زمین بودهاند.
در جهانی که سرعت، تکنولوژی و یکدست شدن فرهنگها، هویتهای محلی را تهدید میکند، بومگردی بهعنوان شکلی پایدار از گردشگری، راهیست برای حفظ تنوع فرهنگی و زیستی؛ راهی که در آن گردشگر نه تنها تماشاگر، بلکه مشارکتکننده در زندگی بومیان، حافظ سنتها، و گاهی حامل روایتهایی تازه از اصالت و مهر میشود.
استان سیستان و بلوچستان، سرزمین نخل و آفتاب، باد و دریا، کویر و کوه، با مردمانی اصیل، فرهنگی چند هزار ساله و طبیعتی بکر، امروز با افتخار میزبان ۶۸ اقامتگاه بومگردی فعال است؛ واحدهایی که هر یک بهمثابه دریچهای به سوی فرهنگ ناب و غنی این خطه، میزبان مسافرانی هستند که در پی تجربهای متفاوت، واقعی و درونی از ایران هستند.
بومگردی در سیستان و بلوچستان، تنها اقامت در خانهای بومی نیست؛ سفری است به دل آیینها، غذاهای محلی، موسیقیهای کهن، صنایعدستی چشمنواز و مهماننوازی بیبدیل. این حرکت، نهتنها به اشتغالزایی و توانمندسازی جوامع محلی کمک کرده، بلکه موجب احیای سنتها، حفظ معماری بومی و بازآفرینی زندگی در بسیاری از نقاط کمتر دیدهشده استان شده است.
از اینرو، در این روز جهانی، برخود واجب میدانم که از همه فعالان دغدغهمند، زنان و مردان پرتلاش در عرصه بومگردی، کارآفرینان فرهنگی، راهنمایان بومی و همه دلسپردگان این سرزمین کهن سپاسگزاری کنم؛ آنانکه با انگیزهای ریشهدار، سیستان و بلوچستان را به یکی از مهمترین مقاصد بومگردی کشور بدل ساختهاند.
باشد که با همکاری، برنامهریزی هوشمندانه و حمایت مستمر، بومگردی در این دیار نهتنها به الگویی برای توسعه پایدار گردشگری در کشور، بلکه به صدای رسای فرهنگ، طبیعت و انسان تبدیل شود؛ صدایی که در دل کویر و کنار دریا، از روستاهای بلوچستان تا دشت سیستان، طنین مهر و هویت ایرانی را بلندتر سازد.
انتهای پیام/
source