به گزارش میراث‌آریا، این کرسی ترویجی ۲۳ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴، با حضور علیرضا قلی‌نژاد پیربازاری معاون فناوری و کاربردی‌سازی پژوهشگاه، ارائه مهناز شریفی دانشیار پژوهشکده باستان‌شناسی، مدیریت علیرضا سرداری استادیار پژوهشکده باستان‌شناسی و نقد حسن فاضلی نشلی استاد دانشگاه تهران و مرتضی حصاری دانشیار پژوهشکده باستان شناسی همراه بود.
علیرضا قلی‌نژاد پیربازاری، معاون فناوری و کاربردی‌سازی پژوهشگاه در این کرسی با اشاره به اینکه برگزاری این چنین نشست‌های تخصصی ظرفیت‌های علمی پژوهشگران و وجوه دانشی و کاربردی علوم میراثی را به جامعه علاقه مند منتقل می‌کند، تصریح کرد: امیدواریم پژوهش‌های علوم میراثی، گردشگری، هنرهای سنتی و … زنجیره‌ای برای ارتقای کیفی در حوزه بخشی و فرابخشی در سطح ملی و بین‌المللی باشد.
او افزود: در این بین برخی موضوعات طبعا مورد متوجه علوم میراثی، اسنادی و کتابخانه‌ای است و برخی کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند که تلاش می‌کنیم با طرح این موضوعات در قالب این نشست‌ها نظرات جامعه میراثی کشور و علاقمندان را به سمت آن جلب کنیم. موضوع مورد طرح امروز نیز معرف بخشی از صحنه تاریخ کشور است که کمتر مورد توجه قرار گرفته و امروز شاهد معرفی پروژه کیفی در حوزه باستان‌شناسی هستیم.
در ادامه مهناز شریفی دانشیار پژوهشکده باستان‌شناسی ارائه دهنده این کرسی ترویجی بیان کرد: دوره مس‌وسنگ از اواسط هزاره پنجم تا اواخر هزاره چهارم را شامل می‌شود و از مهمترین ادوار پیش از تاریخ ایران به حساب می‌آید که با ویژگی‌های متفاوتی نسبت به دوران قبل از خود (نوسنگی) مطرح است. جوامع روستایی اولیه که در دوران نوسنگی شکل گرفته بودند، در این دوره به ثبات کامل‌تری رسیدند. در نیمه اول هزاره پنجم ق.م. یا حتی اندکی قبل‌تر و در اواخر هزاره ششم قبل میلاد، سنت سفالی یا همان مجموعه فرهنگی دالما در بیشتر بخش‌های شمال‌غرب و غرب ایران گسترش چشمگیری یافت. دوره مس و سنگ اغلب نشانه آن نمایان شدن سفالهای منقوش خوش ساخت و اغلب نخودی رنگ نظیر ظروف حلف و عبید است.
او افزود: در ایران یکی از پهنه‌های فرهنگی دوران مس‌وسنگ در حوضه شمال غرب و غرب ایران با سنت سفالینه‌های دالما شناخته می‌شود. اطلاعات ما در خصوص این سنت فرهنگی بسیار محدود بوده و بر اساس کاوشهای باستان‌شناسی دالما تپه شناخته می‌شود (Hamlin ۱۹۷۵) که بعد از حاجی فیروز (Voigt ۱۹۸۳) به عنوان قدیمی‌ترین فرهنگ منطقه حوضه دریاچه ارومیه محسوب می‌شود. از نظر الگوهای استقراری افزایش نسبی و پراکندگی خاصی را در محوطه‌ها و استقرارهای دوران مس و سنگ شاهد هستیم که عمدتاٌ ناشی از عوامل موثر طبیعی و انطباق معیشتی ساکنان با مجموعه شرایط زیست محیطی است.
شریفی در ادامه با طرح مهمترین سوالات این پژوهش، به پرسش‌های حسن فاضلی نشلی استاد دانشگاه تهران و مرتضی حصاری دانشیار پژوهشکده باستان شناسی ناقدان این نشست پاسخ گفت.
انتهای پیام/
source