Amir Khodaei – Toranj Khatoon

من خسته من تنها منو یه عالمه درد

من حیرون من داغون منو یه بغض شبگرد می‌شینه توی سینه

شبا کارش همینه می‌شینه توی سینه بی تو حال دل

اینه می‌دونم که رقیبم همیشه در کمینه

نباشی می‌میرم از درد

ترنج خاتون من برگرد

توی آسمون چشمات ابرا کاغذ و‌مقوا

ای دریغ از قطره ای اشک که بریزی واسه ما

تو نگاه سرد و خشکت یه علامت سواله

اگه عاشق من هستی بگو آره بگو آره

نباشی می‌میرم از درد

ترنج خاتون من برگرد

به چه جرمی چه گناهی چشم من باید بباره

چرا این پیکر خسته هی بشه تیکه و پاره

مگه من همون نبودم که همه واسش می‌مردن

گل‌های ناز تو باغچه حسرت اونو می‌خوردند

پس چی شد یک دفعه این من

واسه دنیا شدی محکوم

چرا پرونده عمرش شد بدون حکمی مختوم

نباشی می‌میرم از درد ترنج خاتون من برگرد