راه بی رهرو / به مناسبت چهارمین سال فقدان استاد محمدرضا شجریان

به گزارش روابط‌عمومی خانه موسیقی ایران، حمیدرضا عاطفی مدیر اجرایی و رئیس کانون پژوهشگران خانه موسیقی ایران به مناسبت چهارمین سال فقدان استاد محمدرضا شجریان یادداشتی را در خبرآنلاین منتشر کرد که در ادامه می‌خوانید:
«یکی از هنرمندانی که فراوان درباره‌اش نوشتند و گفته‌اند زنده‌یاد محمدرضا شجریان است. اما با همه این همه مطالب و کتاب‌های مختلف و ویژه‌نامه‌ها و گفتارهای بی‌شماری که درباره این مرد بزرگ نوشته و منتشر شده است باز هم ناگفته‌های بسیاری از زندگی این هنرمند جاودان وجود دارد که می‌توان گفت و شنید و در تاریخ به ثبت رساند.
از سوی دیگر شخصیت‌های بارز و شکوه‌مندی چون شجریان همانند کوهی سترگ هستند که هر چقدر از آن‌ها فاصله گرفته شود بزرگی و بلندی و شکوه آن نمایان‌تر می‌شود کما اینکه بعد از گذشت چند سالی از فقدان او هر سال جای او خالی‌تر می‌شود و به عبارت دیگر احساس نبودش آزاردهنده‌تر می‌نماید.

شلختگی و هرج و مرجی که روزبه‌روز در حوزه‌ی موسیقی ایرانی نمود بیشتری می‌یابد یکی از عوامل دلتنگی برای نبود آن هنرمند فرهیخته و دل‌آگاه می‌تواند باشد حال آنکه عوامل بی‌شمار دیگری وجود دارد.
به هرحال بنا به موقعیت زمان و مکان و افتخار همنشینی گاه‌به‌گاهی که با استاد شجریان (به عنوان رئیس شورای عالی خانه موسیقی) داشتم از زوایای دیگری با شخصیت فردی و هنری ایشان آشنا شدم که برای خودم خارق‌العاده بود و هرگز در تصورم این ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد، چنین واقعی و ملموس تصویر نشده بود.(نکات و خاطرات بسیاری که در دفترچه‌ای به منظور چاپ در آینده ثبت و ضبط شده است).
شاید ذکر یکی دو نمونه از آن خاطرات به صورت مختصر و گذرا خالی از لطف نباشد… ایشان به عنوان رئیس شورای عالی موسیقی هر از گاهی برای شرکت در شورا به خانه می‌آمد و در جریان مسائل و مشکلات روز خانه موسیقی قرار می‌گرفت و در سیاستگذاری‌های کلی این نهاد مشارکت فعال داشت… در خلال تشکیل این جلسه بعد از خوش‌وبش با اعضای شورا به نقل خاطراتی می‌پرداخت که غالبا صبغه طنز و شوخی داشت و جلسه کاملا با حضور ایشان با انرژی و با شور و حرارتی وصف‌ناپذیر اداره می‌شد. یکی از اعضای این شورا در تمامی جلسات با اخمی درهم و در حالی که اکثرا با خنده به خاطرات بقیه گوش سپرده و واکنش نشان می‌دادند، او بدون کمترین تبسمی به پائین نگاه می‌کرد به‌طوری که یک روز استاد شجریان به‌طور خصوصی گفتند تحقیق کنیم و ببینیم آیا ایشان معضل و مشکلی برای‌شان پیش آمده و اگر نیازی به کمک هست کاری انجام دهیم!
این اشاره کوچک را نوشتم تا به این موضوع برسم که توجه و اهمیتی که شجریان به تک‌تک اعضای شورا و به‌تبع آن به مسائل و مشکلات افراد و هنرمندان فعال حوزه موسیقی داشتند در کمتر کسی می‌توان یافت؛ علی‌رغم ظاهر و گفتارش او در عمل حامی فعالان و هنرمندان موسیقی بود و این موضوع را اعضای گروه آوا و بعدها گروه شهناز می‌توانند شهادت بدهند که چگونه در سفرهای داخلی و خارجی به وضعیت تمامی اعضای گروه حساسیت نشان می‌داد … شجریان چه به لحاظ دستمزد و چه به لحاظ رفاهی سعی می‌کرد امور اجرایی دقیقا با عدالت و انصاف انجام گیرد.
بدون شعار به مسائل صنفی نظر و نگاه خاص داشت و برعکس یادداشتی که یکی از دوستان در آن روزگار نوشته بود که رئیس شورای عالی به وضعیت صنفی بی‌اهمیت است، اصلا آن‌گونه نبود و خیلی عمیق به مطالبات صنفی می‌نگریست و بدون های‌وهوی و شعار به دقت مسائل صنفی را زیر‌نظر داشت.»