حجت حاجیزاده، مترجم و پژوهشگر دریایی در یادداشتی نوشت: در ایران باستان، آیینهای مرتبط با آب و باروری جایگاه ویژهای داشتند. آناهیتا، الهه آبهای روان و باروری، یکی از مهمترین الهههای ایرانی بود. پرستش آناهیتا در ارتباط تنگاتنگ با کشاورزی و باروری زمین بود.
نوروز به عنوان جشن آغاز سال نو، نماد تجدید حیات و باروری طبیعت است. بسیاری از آداب و رسوم نوروز ریشه در آیینهای باستانی مرتبط با آب و باروری دارد. آب مانند چرخه حیات، دائماً در حال تغییر و تحول است. این ویژگی، آب را به نمادی مناسب برای تجدید حیات و تولد دوباره تبدیل میکند و به عنوان عنصری پاککننده، در بسیاری از آیینهای باروری برای تطهیر جسم و روح استفاده میشده است. آب به عنوان مادهی اولیه آفرینش در بسیاری از اساطیر، نمادی از قدرت آفرینش و تولد حیات است.
بسیاری از جوامع کشاورزی، مراسم خاصی را برای آغاز فصل کشت و برداشت محصول برگزار میکردند. این مراسم اغلب با قربانی کردن حیوانات و اجرای رقصهای آیینی همراه بود. در برخی فرهنگها، برای افزایش حاصلخیزی زمین، مراسم خاصی مانند کاشت دانههای مقدس یا قربانی کردن حیوانات در زمینهای کشاورزی انجام میشد. بسیاری از فرهنگها، در فصول پرآب آیینهایی برای افزایش باروری انسان و تسهیل زایمان برگزار میکردند. این آیینها شامل استفاده از طلسمها، گیاهان دارویی و دعا بود. آیینهای مرتبط با آب و باروری، نشاندهندهی اهمیت این عنصر در زندگی انسان و ارتباط عمیق او با طبیعت است.
با مطالعه این آیینها میتوان به درک بهتری از باورها، ارزشها و جهانبینی تمدنهای مختلف دست یافت. آیینهای مرتبط با باروری، نشاندهندهی ارتباط عمیق انسان با طبیعت و تلاش او برای تأمین نیازهای اساسی خود است. آب به عنوان یکی از مهمترین عناصر حیات، در این آیینها نقشی محوری داشته و نمادی از باروری، تجدید حیات و قدرت بوده است.
میتراییسم، آیینی رازآمیز بود که در ایران باستان پدید آمد و سپس در روم باستان گسترش یافت. در این آیین، مفهوم تولد دوباره و پیروزی نور بر تاریکی بسیار مهم بود. در زرتشتیسم، مفهوم تجدید حیات با مفهوم رستاخیز مرتبط است. زرتشتیان به روز رستاخیز اعتقاد دارند که در آن، مردگان زنده میشوند و جهان جدیدی آغاز میشود. در آیین زرتشتی، آب به عنوان یکی از عناصر مقدس پنجگانه شناخته میشود و دریا نیز به عنوان بخشی از این عنصر مقدس، مورد احترام بوده است.
بسیاری از اساطیر به چرخههای کیهانی اشاره دارند که در آن جهان به طور مداوم نابود و دوباره آفریده میشود. این چرخههای کیهانی نمادی از تجدید حیات و آغاز دوباره هستند. در فرهنگها، خدایانی وجود دارند که با تجدید حیات، بهار و تولد دوباره مرتبط هستند. این خدایان اغلب به صورت جوانان جاودانه یا گیاهانی که هر ساله دوباره میرویند، تصویر میشوند. بسیاری از نمادها مانند آب، دریا، تخممرغ، مار، پرندهای که از خاکستر خود دوباره متولد میشود و درخت زندگی، نمادهای تجدید حیات و تولد دوباره هستند. آیینهایی مانند «نوروز دریایی» در جنوب ایران نیز ریشه در باور به چرخه ی حیات دارد که آب و یا همان دریا را عاملی از این چرخه میدانند.
انتهای پیام/
source