اسپیلبرگ به فیلم «آرواره‌ها» ادای احترام کرد؛ حرفه‌ام را ساخت

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، استیون اسپیلبرگ چهارشنبه در موزه آکادمی تصاویر متحرک در لس‌آنجلس روی صحنه رفت تا درباره «آرواره‌ها: نمایشگاه» که بزرگترین نمایشگاهی است که تاکنون به بررسی عمیق این فیلم پرفروش پرداخته، صحبت کند.

در این مراسم که با اجرای زنده تم نمادین جان ویلیامز توسط ارکستر موسیقی هالیوود کارش را شروع کرد، اسپیلبرگ با لحنی طنزآمیز اعتراف کرد: سال ۱۹۷۴ برای ساخت «آرواره‌ها» آماده نبودم – یا به اندازه کافی آماده نبودم – برای همین امروز تصمیم گرفتم دوباره ریسک کنم و بدون هیچ یادداشتی برای صحبت با شما آمده‌ام. بنابراین دست خالی هستم و تنها مجموعه‌ای از خاطرات را که در ۱.۵ ساعت گذشته با قدم زدن در نمایشگاه برایم زنده شده همراه دارم.

او با تحسین این نمایشگاه که شامل بیش از ۲۰۰ اثر هنری از فیلمش است و شامل مواردی هم می‌شود که پیش از این هرگز در معرض نمایش عمومی قرار نگرفته بودند، گفت: وقتی صحنه ابتدایی کریسی واتکینز را که توسط کوسه گرفته می‌شود، فیلمبرداری کردیم و یک شناور در آب داشتیم، چرا یکی باید شناور را به خانه ببرد و ۵۰ سال روی آن بنشیند و بعد آن را به آکادمی قرض بدهد؟ اسپیلبرگ با خنده گفت؛ از کجا می‌دانستند؟ من که نمی‌دانستم. فکر می‌کردم دوران حرفه‌ای‌ام عملاً با تولید «آرواره‌ها» به پایان رسیده، چون همه به من می‌گفتند؛ دیگر کسی استخدامت نخواهد کرد.

این کارگردان با حسرت از تولید طاقت‌فرسای فیلم یاد کرد؛ فیلمی که زمانی ساخته شد که اسپیلبرگ فیلمسازی ۲۶ ساله بود و تنها ۲ فیلم بلند در کارنامه‌اش داشت. اسپیلبرگ که فیلمش را در اقیانوس اطلس فیلمبرداری کرد، افزود: فکر می‌کردم همه چیز به خوبی پیش خواهد رفت و واقعاً نمی‌دانستم به محض اینکه مادر طبیعت و سرنوشت را وسوسه کنی، همه چیز علیه تو توطئه می‌کند.

این فیلم که امسال پنجاهمین سالگرد ساخته شدنش جشن گرفته شده است، ۲۰ ژوئن ۱۹۷۵ اکران شد، اما داستان ساخت آن مدت‌ها پیش از اینکه روی پرده نقره‌ای بیاید، آغاز شده بود.

در نمایشگاه این مسیر چنین روایت شده است: ریچارد دی. زانوک و دیوید براون، تهیه‌کنندگان یونیورسال استودیوز، قبل از انتشار کتاب، حق امتیاز رمان پیتر بنچلی با نام «آرواره‌ها» را خریده بودند. هم‌زمان اسپیلبرگ را هم استخدام کردند و تولید در ماساچوست با فیلمنامه‌ای از بنچلی و کارل گوتلیب و با بازی روی شایدر، رابرت شاو و ریچارد دریفوس آغاز شد.

اسپیلبرگ گفت: فیلم ۱۰۰ روز از برنامه جلوتر رفته بود. ما ۱۵۸ روز فیلمبرداری کردیم، اما هیچ‌کس نمی‌خواست کار را رها کند. با وجود دریازدگی عوامل، بازنویسی‌های مداوم با گوتلیب شب قبل از صحنه‌های محوری و یک کوسه انیماترونیک وسواسی که با محبت اسمش را «بروس» گذاشته بودیم (با الهام از نام وکیل اسپیلبرگ) و ابتدا در آب شور نیوانگلند شکست خورد، «آرواره‌ها» به پایان رسید.

پس از یک کمپین بازاریابی بی‌سابقه، این فیلم به فیلم تعیین‌کننده تابستان بدل شد و ۳ جایزه اسکار را از آن خود کرد، نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم شد، حرفه اسپیلبرگ را به شدت ارتقا داد و چرخه فیلم‌های پرفروش هالیوودی را آغاز کرد که تا به امروز ادامه دارد. همین آخر هفته گذشته، اکران مجدد این فیلم به مناسبت پنجاهمین سالگردش، با فروشی نزدیک ۱۰ میلیون دلار، دومین فیلم پرفروش گیشه بود.

اسپیلبرگ از نتیجه فیلم و تمام کسانی که با آنها در ساخت آن همکاری کرده بود، قدردانی کرد. این کارگردان در پایان گفت: رفاقتی که وقتی فقط شکل می‌گیرد که سعی می‌کنی از چیزی جان سالم به در ببری، همه ما را به هم نزدیک‌تر کرد. من تا سال‌ها بعد هرگز به یک گروه یا بازیگران، از این نزدیک‌تر نبوده‌ام و وقتی به عنوان یک تیم کار می‌کنید، واقعاً می‌توانید توپ را از خط پایان عبور دهید. من به این فیلم بسیار افتخار می‌کنم. این فیلم چند پوندی از وزنم کم کرد، اما در مسیر حرفه‌ای و کارم تعیین کننده شد.

در این نمایشگاه در ۶ بخش مجزا به ساختار استادانه ۳ پرده‌ای فیلمنامه ادای احترام می‌شود و بیش از ۲۰۰ اثر هنری به نمایش گذاشته شده در نمایشگاه را که از باله کوسه گرفته تا سر بریده شده‌ای که در کف دریا پیدا شده شامل می‌شود. همچنین این نمایشگاه به تجربیات و آثار هنری تعاملی از میراث «آرواره‌ها» هم پرداخته و دوربین موجود به بازدیدکنندگان امکان می‌دهد که زوم خود را در راستای نمادین‌ترین نمای فیلم که به صورت چیدمان ارائه شده، تماشا کنند.

فیلم «آرواره‌ها» مدت‌هاست که بخشی از موزه آکادمی است و تنها «بروس‌» باقی‌مانده از فیلم، به طور دائم از سقف ساختمان آویزان است.

موزه آکادمی در حال برنامه‌ریزی است تا نمایشگاه مروری بر آثار اسپیلبرگ را در سال ۲۰۲۸ برگزار کند.