متن ترانه اسماعیل عبدالمالکی پدر
باشونه های محکمت یه عمره
که پشت من شبیه رشته کوهی
برف سفیدی رو موهات نشسته
تازه میفهمم که چه باشکوهی
یادم می مونه که تموم عمرت
جنگیدی واسه منو آرزوهام
هرجای دنیا که باشم هنوزم
آغوش گرم پدرم رو میخوام
عشق یه رشته کوه از درد
پدرمه که هیچوقت
پشتمو وخالی نکرد
عشق یعنی لبخند بابام
یعنی آغوش گرمش
وقتی که خیلی تنهام
خوب بلدی غصه هاموکم کنی
جاتو توقلبم قرص ومحکم کنی
زمین که میخورم همیشه هستی
دستمو میگیری بلندم کنی
عشق یه رشته کوه از درد
پدرمه که هیچوقت
پشتمو خالی نکرد
عشق،یعنی لبخند بابام
یعنی آغوش گرمش
وقتی که خیلی تنهام
source