به گزارش میراث آریا، علی افضلی اظهار کرد: سال‌ها پیش، در شهر تاریخی دماوند، زنان و خانواده‌های محلی با دستان هنرمند خود پارچه‌های حوله‌ای می‌بافتند که به‌دلیل کیفیت بالا و طرح‌های ساده اما اصیل، زبانزد مردم منطقه بود. با گذشت زمان و تغییر سبک زندگی، این هنر رو به فراموشی رفت؛ اما در سال‌های اخیر، با حمایت اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان تهران و همکاری جوامع محلی، حوله‌بافی دماوند دوباره احیا شد و جانی تازه به بافت فرهنگی منطقه بخشید.
رئیس اداره میراث فرهنگی شهرستان دماوند افزود: احیای رشته‌های بومی چون حوله‌بافی، فقط بازگشت به گذشته نیست؛ حرکتی آینده‌نگرانه در جهت توسعه پایدار محلی است. این هنر بومی ضمن حفظ هویت فرهنگی، فرصت‌های اشتغال جدیدی برای بانوان روستاها و شهرهای اطراف دماوند ایجاد کرده است. در کارگاه‌های کوچک خانگی، زنان بافنده نه‌تنها درآمدی پایدار برای خود فراهم کرده‌اند، بلکه حس غرور، استقلال و تعلق به میراث نیاکانشان را نیز تجربه می‌کنند.
شریفی خاطرنشان کرد: از منظر اقتصادی، گسترش تولیدات حوله‌بافی باعث تنوع در اقتصاد محلی می‌شود. محصولات تولیدشده با طرح‌ها و رنگ‌های بومی می‌توانند به‌عنوان سوغات اصیل دماوند معرفی و عرضه شوند. بسته‌بندی مناسب و برندسازی این محصولات با عنوان «حولهٔ کیلانی» می‌تواند جایگاهی شایسته در بازار صنایع‌دستی کشور پیدا کند و حتی مسیر صادرات را بگشاید.
رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان دماوند تأکید کرد: از سوی دیگر، موقعیت جغرافیایی ویژه دماوند در مسیر گردشگری تهران–شمال و در محورهای پرتردد فیروزکوه و هراز، شرایط ممتازی برای معرفی و عرضهٔ این هنر فراهم کرده است. این مسیرها که روزانه میزبان هزاران مسافر از تهران به سمت استان‌های مازندران، سمنان و گلستان هستند، می‌توانند به سکوی عرضهٔ صنایع‌دستی اصیل دماوند بدل شوند. ایجاد بازارچه‌های صنایع‌دستی در کنار جاذبه‌های طبیعی و تاریخی همچون چشمه اعلا، مناطق ییلاقی یا در مبادی ورودی شهر، فرصتی است تا گردشگران ضمن استراحت و بازدید از طبیعت، با هنر دست بانوان دماوندی نیز آشنا شوند و یادگاری از سفر خود به خانه ببرند.
او گفت: احیای حوله‌بافی، افزون بر جنبه‌های اقتصادی، کارکرد فرهنگی و اجتماعی عمیقی دارد. این هنر، پیوند میان نسل‌ها را مستحکم می‌کند؛ مادران و مادربزرگ‌ها مهارت خود را به دختران جوان می‌آموزند و بدین ترتیب چرخه‌ای از انتقال دانش بومی شکل می‌گیرد. این فرایند نه‌تنها مانع از فراموشی میراث ناملموس می‌شود، بلکه به تقویت انسجام اجتماعی در جوامع کوچک کمک می‌کند.
شریفی افزود: در همین راستا، حمایت از کارگاه‌های فعال، آموزش نیروهای جدید، تأمین مواد اولیه باکیفیت و بازاریابی هدفمند، از جمله اقداماتی است که باید با همکاری بخش خصوصی و نهادهای فرهنگی ادامه یابد. تشکیل تعاونی‌های تولیدی، ثبت نشان جغرافیایی «حوله دماوند» و حضور در نمایشگاه‌های ملی و بین‌المللی، از گام‌های بعدی برای تثبیت جایگاه این هنر در بازار است.
رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان دماوند خاطرنشان کرد: در نهایت، تجربه احیای حوله‌بافی در دماوند نشان می‌دهد که فرهنگ، هنر و اقتصاد می‌توانند در کنار یکدیگر مسیر توسعه‌ای متوازن را شکل دهند. هر تار و پودی که بر دار حوله‌بافی بسته می‌شود، نه‌تنها یادگار هنر نیاکان ماست، بلکه نمادی از توان زنان، هویت بومی و پویایی زندگی در دماوند است.
انتهای پیام/
source