شهر زیبای دوست داشتنی را در «تاکسی تهران» بهمن کیارستمی ببینید

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ مستند «تاکسی تهران» در دهه ۸۰ ساخته شده، نمونه کامل و قابل اعتنا از اثری مستند و شهری است، فیلمی که علاوه بر نمایش مدرنیته حاکم بر زندگی مردم کلان شهر تهران، نگاهی به مسائل شهری و سیاسی هم دارد. در این فیلم عمق نگاه بهمن کیارستمی، به پدرش (عباس کیارستمی) شبیه است، فیلم زندگی را ستایش می‌کند و با وجود نمایش بخشی از مشکلات از زبان مردم، سیاه و تاریک و تلخ نمی‌شود. «تاکسی تهران» در اندازه مستندی پرتره (درباره راننده) یا فیلمی شهری متوقف نمی‌شود، حالا و پس از گذشت بیش از یک دهه از ساخت، فیلمی قابل اعتنا درباره مردم شهر، آیین‌ها و باورهایشان است.

کیارستمی جوان در این فیلم با محور قرار دادن زندگی یک راننده تاکسی، در دل شهر با او همراه می‌شود. دوربین هرگز به خانه شخصیت اصلی پا نمی‌گذارد و طبق قراردادی نانوشته با تماشاگر، بیرون و در شهر می‌ماند. مرد از علاقه اش به بازیگری و سینما می‌گوید، اما در این مستند، بازیگر اصلی مردمی هستند که فرصت این را می‌یابند تا مسافر او باشند. همراهی راننده با مردم، مهربانی و مردم داری ذاتی اش، این سفر را دلپذیر می‌کند. ظاهر مرد، همچون ویژگی‌های اخلاقی اش متعلق به دورانی سپری شده است، او نماد مرام و معرفتی است که در این شهر وجود داشته و آهسته، آهسته رنگ باخته است.

ویژگی مستند بهمن کیارستمی این است که اصراری برای حرف زدن درباره مسائل بزرگ هستی ندارد، اما عملا این کار را می‌کند، هر مسافر بر اساس نگاه و طبقه اجتماعی اش بخشی از دغدغه‌ها و مشکلات زندگی اش را بیان می‌کند (پسر عاشق پیشه، جوانان پایین شهری، زنی که نگران از دست رفتن زبان فارسی است و …) رنگین کمانی از رنگ و نور را در فیلم به وجود آورده‌اند که باعث شده «تاکسی تهران» متنوع و تاثیرگذار از کار در بیاید. موسیقی و حاشیه صوتی فیلم، بخشی جذاب از این مستند شهری است، «تاکسی تهران» اواخر دهه ۸۰ ساخته شده، و امروز دیدن تصاویر تهران آن روز‌ها و مردم، نشان دهنده تغییر آشکارا در سبک زندگی، و معماری پایتخت است. روندی سریع و پرشتاب که باعث شده بسیاری از ویژگی‌ها و نشانه‌های شهر از بین بروند. از این منظر، فیلمِ ساده بهمن کیارستمی، به عنوان یک سند، باارزش است و می‌توان به آن استناد کرد.

«تاکسی تهران» پرتره شهری است که مردمش احساس‌ها، اعتقاد‌ها و باور‌های گوناگونی دارند، شهری که پای در سنت دارد و دست هایش را به روی مدرنیته باز کرده است. شهری که روی کوچه‌هایش نام شهیدان (قهرمانان وطن) دیده می‌شود. مردمانی که کنار هم جشن می‌گیرند، و راننده‌ای که آنقدر جذاب است که می‌تواند عامل تماشای مستندی چنین شیرین باشد. این روزها، که حال مردم و احوال زمانه خوش نیست، تماشای «تاکسی تهران» دریغ برانگیز است، همچون سوگی برای شهری از دست رفته و مردمانی که در طوفان روزگار، فراموش شده‌اند.

«تاکسی تهران» در هاشور در دسترس علاقه‌مندان است.

انتهای پیام/