عروسک، حامل یک بخش از فرهنگ و تاریخ مردم منطقه است/ عروسک از نماد یک فرهنگ یا روایت یک تاریخ

 مژده مصحفی توانا سازنده عروسکساز در گفتگو با میراث‌آریا، گفت: عروسک‌های بومی از قدیم توسط مادران و مادربزرگ‌ها با مواد اولیه دم دستی مثل پارچه، نخ و چوب برای سرگرم کردن بچه‌ها ساخته می‌شد چون مادرها اکثرا مشغول بودند و در خانه، مزرعه یا باغ کار می‌کردند خوشبختانه چند سالی است عروسک‌های بومی مورد توجه قرار گرفته است و مردم ایران و حتی سراسر جهان به سنت‌ها برگشتند و عروسک‌ها و آیین‌ها را زنده می‌کنند و به این آگاهی رسیدند که هر عروسکی حرفی برای آن زمان داشت. حتی در این دوره که به دنبال زمین سالم هستیم تا به محیط زیست آسیب نزنیم این عروسک‌ها با نزدیکی به طبیعت از نظر ساختاری، هدف ما را دنبال می‌کنند.

 مریم قاسم‌پور همچنین به این نکته تاکید می‌کند که سرزمین‌ها را قصه هاشان نگه می دارد و قصه مینا و پلنگ قصه‌ خیلی جذابی است که خیلی هم نزدیک به دوران ماست و برای خیلی از آدم‌هایی که الان کهنسال شدند این قصه ملموس است‌. کسانی هستند که هنوز مینا و پلنگ را می‌شناسند مادربزرگ‌هایی که قصه‌هاشان را شنیدند و یادشان است و ردپای این عشق در منطقه کندلوس، جاودانه است‌

مژده مصحفی توانا به سال ۱۳۹۹ و حضورش در ایونت‌های پوشش اقوام اشاره کرد و افزود: وقتی حرف از لباس مازندران می‌شد اکثرا لباس گیلان به نمایش درمی‌آمد و به اسم لباس مازندران معرفی می‌شد. رفتم در تمامی شهرها تحقیق کردو تا به لباس اصیل مازندرانی برسم و این جستجو ادامه داشت تا در سال ۲۰۲۰ در رویداد گردشگری اکو که مازندران به عنوان مرکز گردشگری بود. لباس اصیل مازندرانی را در لباس یک مادربزرگی که لباس سنتی‌اش را از مادربزرگش به ارث برده بود؛ یافتم، عروسکی را طراحی کردم که درهمان سال نیز در جشنواره شرکت کرد و بواسطه احیای لباس اصیل مازنی، دیپلم افتخار گرفت.

او به بخشی از کارگروهی در خصوص افسانه‌های ایرانی اشاره کرد و گفت: چون خودم اهل مازندران بودم ترجیح دادم روی عروسک مینا و پلنگ کار کنم و عروسکش رو با کمک همکارم ( مریم قاسم‌پور) که پلنگ را ایشان ساختند و عروسک مینا با توجه به پوشش قدیم زنان غرب مازندران طراحی شد.

این دو بانوی هنرمند معتقدند: این عروسک‌ها بیشتر از اینکه فقط بازی باشند، حکم معلم را دارند؛ به کودکان یاد می‌دهند که به طبیعت احترام بگذارند، به سنت‌ها و فرهنگ خودشان افتخار کنند و داستان‌های قدیمی را فراموش نکنند. وقتی بچه‌ها با این عروسک‌ها بازی می‌کنند، در واقع با بخش مهمی از هویت خودشان آشنا می‌شوند.

هر بار که یک عروسک جدید ساخته می‌شود، در واقع بخشی از فرهنگ و تاریخ مردم بهتر به نسل جدید منتقل می‌شود این کار برای عروسکساز فقط یک حرفه نیست، بلکه یک مسئولیت اجتماعی و عشق است که در قالب یک کارهایی ارائه می‌شود.

انتهای پیام/