حسین نصیری، کارگردان نمایش «مغازه خودکشی» در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا، درباره روند شکلگیری و اجرای این اثر در تماشاخانه هما گفت: ما از اواسط خرداد ۱۴۰۳ یک کارگاه آموزشی راه انداختیم که پنج نفر کار اولی در آن شرکت کردند. هدف اولیه، آموزش و سپس رسیدن به یک اجرای عمومی بود که در ابتدا قرار نبود اجرای نمایش «مغازه خودکشی» باشد. متن دیگری را در نظر داشتیم و تمرینها تا مهر و آبان ادامه یافت. پس از آن وارد جشنواره تئاتر استان تهران شدیم که خوشبختانه موفق به کسب شش جایزه در بخشهای مختلف و پس از آن هم به جشنواره فجر معرفی شدیم.
سام درخشانی از نمایش ما حمایت کرد
وی ادامه داد: قرار بود در قالب یک طرح حمایتی، سالن تماشاخانه ایرانشهر را برای اجرا در اختیارمان بگذارند، اما متاسفانه آن طرح به سرانجام نرسید و بهنوعی ما را پشت خط گذاشتند. پس از آن، حدود هشت اجرا در شهرستانهای پردیس و بومهن داشتیم. سام درخشانی شخصا به بومهن آمد و نمایش ما را دید. خوشبختانه از اجرا خوشش آمد و تصمیم گرفت که از ما حمایت کنند. در نتیجه، از ۲۱ بهمن ۱۴۰۳ تاکنون، نمایش «مغازه خودکشی» روی صحنه است و تا امروز حدود بیش از ۱۲۰ اجرا در نقاط مختلف را پشت سر گذاشتهایم.
سختیهای مسیر طولانی مانع اجرای نمایش نشد
نصیری با اشاره به چالشهای گروه گفت: یکی از چالشهای گروه تقریبا ۲۰ نفره ما این است که تنها دو نفر از این گروه ساکن تهران هستند و بقیه از دماوند و پردیس هر شب برای اجرا به تهران میآیند و برمیگردند. مسیر رفتوبرگشت، حدود سه ساعت زمان میبرد که با گرما، ترافیک و خستگی همراه است، اما عشق به تئاتر باعث میشود این سختی را به جان بخریم. امشب شب صد و سیزدهم است و صد و سیزده بار است که این مسیر را طی کردهایم تا فقط تئاتر کار کنیم.
با تبلیغات میدانی بلیتهای نمایشمان را فروختیم
این کارگردان درباره دغدغه جذب مخاطب افزود: یکی دیگر از چالشها این بود که تئاتر شهرستان اصولا مخاطب کمتری دارد و نگران بودیم که کیفیت کار ما در تهران پایینتر به نظر برسد یا نتوانیم تماشاگر جذب کنیم. ما بلد نبودیم چطور تبلیغ کنیم، اما با تحقیق و تجربه راههایی را پیدا کردیم. با تبلیغات میدانی و روشهای ساده توانستیم از شب پنجم، تمام بلیتهای سالن را بفروشیم. حدود ۱۰۰ شب نمایش ما سولدآت شد. این برای ما بسیار دلگرمکننده بود، چون نشان داد که اگرچه از شهرستان میآییم، اما میتوانیم در تهران هم مخاطب خودمان را داشته باشیم.
نمایش «مغازه خودکشی» با فضایی گروتسک و انیمیشنی روی صحنه است
کارگردان نمایش «مغازه خودکشی» درباره انتخاب این متن توضیح داد: دو سال پیش نمایشی داشتم با نام “مارس ۱۹۹۶” که در جشنواره تئاتر استان و بخش دانشجویی تئاتر فجر حضور داشت. چون خودم در زمینه انیمیشن فعالیت دارم آن نمایش تلاشی بود برای تلفیق تئاتر و انیمیشن. خوشبختانه نتیجه خوبی گرفتیم، اما نتوانستم آن نمایش را به اجرای عمومی برسانم. بعد از آن، دنبال متنی میگشتم که فضای فانتزی و گروتسکی داشته باشد. از میان حدود ۱۰۰ تا ۱۵۰ نمایشنامه در کتابخانه چشمم به رمان «مغازه خودکشی» اثر ژان تولی افتاد. همانجا فهمیدم که این متن با سبک من که آن را «تئاتر انیمیشنی» یا ترکیبی از فانتزی اغراقشده و قوانین انیمیشن میدانم، همخوانی دارد.
وی درباره نحوه انتخاب بازیگران بیان کرد: همانطور که گفتم، از دل کارگاه، گروه اولیه ما شکل گرفت که همه کار اولی بودند. بعدها، چون به بازیگر بیشتری نیاز داشتیم به سراغ دو نفر از گروهی رفتم که از سال ۹۵ با آنها کار کرده بودم. نقشهای میشیما و مرلین را به آنها سپردم. نقش لوکریس را همسرم بازی میکند و با من در این پروژه همراه شد. در ابتدا قرار نبود پروژه اینقدر گسترده شود؛ فقط یک اجرای پایان دوره با ۱۵ تا ۳۰ شب اجرای عمومی مدنظرمان بود، اما خوشبختانه شرایط طوری پیش رفت که امروز اینجا هستیم.
جنسیت قهرمان را تغییر دادم
نصیری درباره تغییر جنسیت شخصیت اصلی در اقتباس نمایش عنوان کرد: شخصیت اصلی رمان، پسربچهای به نام آلن است، اما من تصمیم گرفتم شخصیت اصلی را دختر انتخاب کنم. به نظرم قهرمانهای زیادی در ایران داریم که دختر هستند. محدودیتهایی که در رمان برای آلن وجود داشت، برای دخترهای ایران خیلی ملموستر است. اگر شخصیت اصلی پسر باقی میماند، نه برای خودم باورپذیر بود نه برای مخاطب. ترجیح دادم با این تغییر به مسائل دختران و فشارهای اجتماعی و فرهنگی اشاره کنم. هرچند این روزها وضعیت بهتر شده، اما هنوز در بسیاری از شهرها، محدودیتها و اتفاقات تلخی برای دخترها میافتد.
وی با اشاره به تواناییهای بازیگران گفت: بازیگرها براساس تواناییشان انتخاب شدند. چون نمایش بخشهایی از صداسازی و آواز دارد و باید کسانی را انتخاب میکردیم که توانایی خواندن داشته باشند.
خوب کردن حال مخاطب وظیفه ماست
کارگردان نمایش «مغازه خودکشی» درباره توقف ۱۲ روزه اجراها پس از جنگ و وقایع اخیر گفت: این توقف قطعا ضربهزننده بود. اجرای ما از ۱۷ تیر از سر گرفته شد. دو سه روز اول کمی افت داشتیم اما حالا دوباره به روند قبلی بازگشتهایم. هرچند پر کردن سالنها سختتر شده ولی خدا را شکر مخاطب دوباره تئاتر را در سبد فرهنگی خود قرار داده است. ما در این مدت، خیلی با خودمان کلنجار رفتیم که آیا اجراها را ادامه دهیم یا نه، در نهایت با کل گروه به این نتیجه رسیدیم که اگر حالا نه، پس کی؟ اگر ما حال مردم را با این نمایش که پر از امید و زندگی است خوب نکنیم، چهکسی این کار را بکند؟ این وظیفه ماست.
انتهای پیام/
source