بهروز غریب‌پور، نویسنده و کارگردان باسابقه تئاتر درخصوص اظهارات اخیر یکی از مسئولان بنیاد رودکی درباره لزوم چندمنظوره شدن تالار فردوسی و ایجاد امکان استفاده از آن برای گروه‌های دیگر، به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا گفت: مسئله چندمنظوره ادعایی بی‌ربط است. در تمام دنیا سالن‌های تئاتر به‌شکل تخصصی تعریف می‌شوند و کسی چنین سالن‌هایی را چندمنظوره نمی‌داند. شما اگر صد میلیارد دلار هم به مدیران تالار بولشوی مسکو بدهید، اجازه نمی‌دهند مراسم قرعه‌کشی فلان کارخانه خودرو در صحنه آنجا برگزار شود. این تالار از دوره تزار‌ها تا تشکیل اتحاد جماهیر شوروی و سقوط آن، مخصوص اپرا و باله بوده است؛ بنابراین کسی که این حرف را می‌زند، اساسا با تئاتر و ارزش صحنه آشنا نیست.
وی ادامه داد: سالن‌هایی که عنوان چندمنظوره روی آنهاست، مشخص نیست مخصوص عروسی و عزا هستند یا نمایش. ما یک تماشاخانه قدیمی با عنوان تماشاخانه نصر داریم. علیرغم این‌که در دوره‌ای شاگردش احمد دهقان مدیریت آن را به‌عهده گرفت، باز به همان نام بازگشت؛ چرا که تئاتر‌ها را با نام موسسان آنها می‌شناسند.
تالار فردوسی تالار تخصصی ماریونت است
غریب‌پور با اشاره به ویژگی تخصصی تالار فردوسی تاکید کرد: تالار فردوسی تالار تخصصی ماریونت است. اگر این حالت را از آن بگیریم و چندمنظوره‌اش کنیم، دیگر نمی‌توان بسیاری از شیوه‌های عروسکی را در این تالار اجرا کرد؛ مگر این‌که بولدوزر بیاوریم و صحنه را به‌کلی تخریب کنیم. در حالی که ما در تهران به تعداد تئاتری‌ها سالن داریم تا نمایش‌های عروسکی و کار‌های متفاوت را اجرا کنیم.
جا کم نیست اما مدعی فراوان است
این کارگردان درباره ظرفیت‌های بالقوه دیگر فضا‌های نمایشی گفت: در یک بررسی اولیه در سال ۱۳۶۰ مشخص شد که در تهران ۹۲ سالن در دبیرستان‌ها، مدارس و وزارتخانه‌ها وجود دارد که می‌توان در آنها نمایش اجرا کرد؛ بنابراین جا کم نیست، اما مدعی فراوان است.
بیغوله را تحویل گرفتم و سالن غیررقابتی جهانی تحویل دادم
وی افزود: فیلمی به نام «قلب من پُر از عروسک است» وجود دارد که نشان می‌دهد من چه بیغوله‌ای را تحویل گرفتم و یک سالن درجه‌یک غیررقابتی در دنیا را تحویل دادم. برای این‌که بدانید سالن فردوسی غیررقابتی است، کافی است بدانید ما اخیرا در مسکو اجرا داشتیم که با وجود داشتن ۲۵۰ سالن درجه‌یک، مجبور شدیم سازه را با خود ببریم، چون آنها سازه تخصصی ما را نداشتند.
کارگردان نمایش‌های عروسکی با تاکید بر سابقه همکاری دیگر گروه‌ها در تالار فردوسی عنوان کرد: وقتی فشار‌ها زیاد شد، گفتم از کارگردان‌های دیگر دعوت کنید تا اگر کاری دارند، اجرا کنند. خانم سیمین امیریان و مرحوم خانم بهزادی آنجا اجرا گذاشتند، اما بعد دیگر پشت سرشان را هم نگاه نکردند. بعد از مدتی بنیاد رودکی به من گفت کاری بعدی خودتان را اجرا کنید که آن نمایش «مکبث» بود، با این‌که حتی بودجه‌ای هم به ما نمی‌دادند.
اگر گروه دیگری قصد اجرا در تالار فردوسی را دارد، من حاضرم کنار بکشم
وی درباره انتقاداتی که چرا فقط گروه تئاتر آران در تالار فردوسی اجرا می‌رود، گفت: اخیرا در جلسه‌ای با وزیر و معاونین، باز این شکایت را مطرح شده که چرا در تالار فردوسی فقط بهروز غریب‌پور و گروه عروسکی آران، نمایش عروسکی نخی ماریونت را به صحنه می‌برد. محمد اللهیاری در همان جلسه پاسخ داده که «فرض کنید من هیچ تشخیصی ندارم اما پیش از من پنج–شش مدیرعامل دیگر بودند که همین رویه را ادامه دادند. آیا عقل آنها نمی‌رسید که چرا این سالن فقط مخصوص کار‌های عروسکی است؟» حالا این گوی و این میدان. از همین حالا جلوی شما می‌گویم، اگر با من تماس بگیرند و بگویند شما کارتان را تعطیل کنید، گروه دیگری می‌خواهد اجرا داشته باشد، من کنار می‌کشم.
نمی‌توانند حتی یک روز مثل من زندگی کنند
غریب‌پور با اشاره به سوابق خود در بازسازی و تاسیس مراکز فرهنگی تصریح کرد: من کسی هستم که این بیغوله را تبدیل به نخستین تماشاخانه تخصصی عروسکی کردم، کشتارگاه را تبدیل به فرهنگسرای بهمن کردم، همان کسی هستم که پادگان فیشرآباد را به خانه هنرمندان تبدیل کردم. آن افرادی که این حرف‌ها را می‌زنند، پخته‌خور هستند. آنها جرات این را ندارند که یک روز مثل من زندگی کنند.
همان کسی هستم که زیر چادر، محمدرضا شجریان و بسم‌الله خان را به فرهنگسرای بهمن آوردم
وی با اشاره به سابقه خود در اجرای نمایش در شرایط دشوار گفت: شما همین الان فراخوان بدهید که متقاضیان اجرا در تالار فردوسی، طرح‌های خود را به بنیاد رودکی ارائه دهند. من حاضرم پس از اپرای عاشورا، اپرای حافظ را به صحنه نبرم تا گروه دیگری به صحنه برود. من همان کسی هستم که بلد بودم زیر چادر، محمدرضا شجریان و بسم‌الله خان را در فرهنگسرای بهمن بیاورم. بلدم یک چادر بزنم و نمایشم را اجرا کنم. قصد ندارم بگویم کسی در میدان نیست، می‌گویم بیایید جلو. این گوی و این میدان.
جای کسی را تنگ نکرده‌ام
کارگردان اپرای عاشورا در ادامه به کمبود آموزش اصولی در حوزه نمایش عروسکی اشاره کرد و تاکید کرد: متاسفانه اکثر اساتید غالبا بی‌سواد هستند و آموزش در زمینه ساخت عروسک بسیار غلط است. فقط می‌توانند حرف بزنند. در سینما می‌گویند فقط خودی‌ها دارند کار می‌کنند، در حوزه کتاب هم همین‌طور؛ ادعا زیاد است. وقتی فیلم سینمایی «اردک‌لی» را می‌ساختم، بخشی از کارم در دبستان گیو بود. آنجا متوجه شدم یک سالن بسیار عالی برای اجرا‌های خوب تئاتری وجود دارد؛ در انقلاب، پشت دانشگاه امیرکبیر. کسی تا به حال رفته بگوید این سالن را به من بدهید اجرا کنم؟ نه. من جای کسی را تنگ نکرده‌ام. کسانی که این حرف‌ها را می‌زنند، توانمند نیستند و تنها مدعی هستند. مگر دانشگاه تهران و دانشگاه هنر پلاتو ندارد؟ آنها حتی نمی‌توانند یک نمایش ساده را با شاگردان‌شان آنجا به صحنه ببرند؛ بنابراین این کار گاو نر می‌خواهد و مرد کهن.
اگر کسی خواهان تالار فردوسی است، برای بنیاد رودکی نامه بنویسد
غریب‌پور در پایان با اشاره به گستره فعالیت‌هایش گفت: من در تهران، اصفهان و جا‌های دیگر میراث دارم. فقط در فرهنگسرای بهمن چهار مرکز فرهنگی ایجاد کرده‌ام. اصلا وابسته به تالار فردوسی نیستم. اگر افرادی هستند که آن‌قدر مصرند برای بنیاد رودکی نامه بفرستند که می‌خواهند جای بهروز غریب‌پور را بگیرند.
انتهای پیام/
source