به گزارش میراث‌آریا، زهرا زارع عضو هیأت علمی پژوهشگاه در این نشست به تشریح پژوهش « مطالعه مردم‌شناختی آئین زیارت اربعین (تجربه زیسته کنشگران عراقی و نمادشناسی مناسک اربعین) » پرداخت و تصریح‌کرد: پژوهش پیش‌رو که در زمره مطالعات مردم‌شناختی آئین زیارت اربعین به شمار می‌آید در گام نخست به ارائه یک گزارش اجمالی تاریخی از جامعه عراق و تحلیل بافتار سیاسی، اجتماعی و فرهنگی آن پرداخته و پس از مطالعه نظام‌مند و میدانی، ثبت و ضبط و گزارش آئین‌های گسترده اربعین که نمایانگر نظام معنایی و فرهنگی حاکم بر زیست‌جهان شیعیان عراق است، در گام بعدی به تحلیل تطورات مناسکی و گفتمانی آیین زیارت اربعین و تجربه زیسته کنشگران عراقی در آیین‌های اربعینی به مثابه یکی از محوری‌ترین تجربه دینی شیعیان و بلکه سایر دینداران می‌پردازد.
ژیلا مشیری پژوهشگر پژوهشکده مردم‌شناسی با ارائه گوشه‌ای از پژوهش مردم‌نگاری نیک‌آباد اصفهان گفت: این پژوهش با همکاری نگارنده و گیتی دشتکی و انجمن دوستداران میراث‌فرهنگی نیک‌آباد (ینگ آباد) توسط پژوهشکده مردم‌شناسی به انجام رسیده است.
او اظهارکرد: مردم‌نگاری این امکان را به پژوهشگر می‌دهد که آنچه در بستر واقعی زندگی جامعه اتفاق می‌افتد را توصیف کند و با توجه به تنوعی که دارد کار مشکل و زمان‌بری است.
این مردم‌شناس در ادامه با اشاره به اینکه این پژوهش به شیوه مردم‌نگاری سریع به انجام رسیده به بیان نقاط قوت و ضعف این نوع از مردم‌نگاری پرداخت و گفت: هدف از انجام پژوهش مردم‌نگاری نیک‌آباد، بررسی فرهنگ سنتی و فرهنگ کنونی این شهر بوده تا شناخت بیشتری از آن بدست آید.
مریم دارا عضو هیأت علمی پژوهشگاه نیز در ادامه این نشست به موضوع «شاهنامه‌های سومری و شاهنامه فردوسی» پرداخت و گفت: شاهنامه‌های سومری همان فهرست شاهان سومری هستند که بابلی‌ها پس از سومرجنوب بین‌النهرین برای بازسازی تاریخ و گذشته خود این فهرست‌ها را نوشته‌اند.متن واحدی با عنوان فهرست شاهان سومری وجود ندارد بلکه فهرست‌های متنوعی به دست رسیده است که شامل نام شاهان از سومر تا بابل است.
او در بیان شباهت‌های شاهنامه‌های سومری و شاهنامه فردوسی به مواردی اشاره و تصریح‌کرد: پانزده نسخه به دست آمده از فهرست شاهان سومری و نسخ متعدد شاهنامه با تفاوتهایی نشان از رواج سنت فهرست نویسی و اهمیت آن دارد و به نظر می‌رسد سنت فهرست‌نویسی شاهان از زمان بابلی‌ها آغاز و رواج یافته است.
در پایان فریده مجیدی خامنه عضو هیأت علمی پژوهشکده مردم شناسی و دبیر نشست به بیان بخشی از طرح پژوهشی «میراث دیوان‌سالاری در ایران» پرداخت و گفت: این پژوهش به مطالعه میراث‌فرهنگی دیوان‌سالاری در ادوار گوناگون تا قبل از دوران معاصر می‌پردازد و نمونه موردی آن نظام مالیاتی است.برای رعایت محدوده پژوهش با نگاهی به برخی از دیوان‌های مهم، اصطلاحات، مراسم و آئین‌ها و شیوه‌های اخذ مالیات، مشاغل و سلسه مراتب سازمان‌های دیوانی و تأثیر مالیات بر آداب و رسوم مناطق مختلف بر اساس کتب و اسناد و مدارک موجود مورد مطالعه قرار گرفته و دانش‌بومی مانند مساحی و گاهشماری ریشه‌یابی می‌شود.
مدیر گروه آئین و اسطوره پژوهشکده مردم‌شناسی با اشاره به اینکه علاوه بر میراث‌ناملموس دیوان سالاری در ایران، جنبه‌های میراث ملموس مالیات نظام‌های اداری، مانند سنگ نبشته‌ها، فرمان‌های مکتوب به پیوست در قالب اسناد تصویری ارائه شده است گفت: این پژوهش با رویکرد تاریخی و با روشی اسنادی انجام شده است.
انتهای پیام/
source