محسن اسلامزاده کارگردان سینمای مستند در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا در خصوص شرایط مستند سازان در جنگ ۱۲ روزه و موانعی که پیش رو داشتند، گفت: درباره مستند سازی در جنگ ۱۲ روزه چند مسئله وجود دارد؛ ابتدا باید بگویم در اینکه ما غافلگیر شدیم شک و شبهای نیست؛ نه تنها به لحاظ نظامی بلکه از نظر رسانهای نیز دچار غافلگیری شدیم. در این جنگ هم بسیاری از نهادها قصد تولید مستند را داشتند هم بیساری مستندسازان نیز به صورت مستقل پیگیر تولید کار بودند، اما مجوز محکم و تسهیل کنندهای صادر نمیشد؛ من هم با وجود اینکه چند موسسه معتبر پشتوانه تولید مستندسازی ما بودند؛ نتوانستم مجوز درست و حسابی دریافت کنیم.
وی افزود: استدلال نهادهای صادر کننده مجوز نیز درباره عدم همکاریشان نشت اطلاعات و حفاظت از اطلاعات بود؛ البته مقداری به مسئولان امنیتی نظامی حق میدهم ولی از یک جایی به بعد کارشان درست نبود و ما مستندسازان با محدودیتهای بسیار زیادی مواجه بودیم.
کارگردان مستند «زندگی میان پرچمهای جنگی» با اشاره به اینکه مستندسازان به پروتکلهای امنیتی آشنایی کامل دارند، گفت: من و دوستانم در یکی از انفجارها به دلیل اینکه نزدیک ما بود بلافاصله در محل حاضر شدیم و تصویربرداری کردیم؛ باید بگویم آنقدری متوجه هستیم که آن تصاویر فعلا نباید منتشر شود و به بیرون درز پیدا کند و میبایست صبر کنیم تا در آینده به خروجی قابل انتشار برسیم ولی یک سری از مسئولان متوجه سابقه حضور من و دیگر مستندسازان جنگ کشورمان نیستند. ما در چند جنگ در منطقه شرکت کردهایم و به پروتکلها امنیتی آشنا هستیم؛ متاسفانه همه را با یک چوب میزنند و اجازه مستندسازی به مستندسازان از جنگ ۱۲ روزه را ندادند و نمیدهند؛ فردا روزی که ما بخواهیم مظلومیت این کشور را روایت کنیم متاسفانه دستمان خالی خواهد بود البته ما بیکار نشستیم و با دوستانم حدود ۶۰ کار کوتاه ساختیم ولی خب کاری که باید در میدان حادثه میساخیتم را از دست دادیم. باید در ایام جنگ دوربینهای مستندسازان همراه تیمهای آتش نشانی، هلال احمر، پلیس و نیروهای امنیتی میبود که این اتفاق نیافتاد.
وی با تاکید بر اینکه ما در جنگ ۱۲ روزه کوتاهی رسانهای کردیم؛ گفت: ما ضمن دست مسئولان امنیتی کشورمان میبوسیم که امنیت خودمان و خانوادههایمان را تامین میکنند ولی باید سازوکاری برای حضور رسانهایها در جنگ در نظر بگیرند. نباید اهالی رسانه و مستندسازان به چشم یک عنصر اضافه ببینند؛ همانطور که لانچر برای پرتاب موشک لازم است، دوربین هم برای مستندسازی در جنگ لازم است. رژیم غاصب با اینکه شکست خورده مفتضحانه داره سعی میکند به لحاظ رسانهای طوری وانمود کند که پیروز جنگ بوده است. رژیم صهیونیستی با وجود نظر کارشناسان غربی مبنی بر شکست اسرائیل در جنگ با ایران، آنها به روایت سازی میپردازند تا خود را پیروز نشان دهند، اما در این جنگ رسانهای کجا ایستادیم. ما همیشه در برخورد سخت جون دادیم خون دادیم ولی به وقت روایت کردن که رسیده، باختیم.
اسلامزاده گلایه مستندسازان از نیروهای امنیتی را در جنگ ۱۲ روزه را به حق خواند و بیان کرد: وقتی رژیم صهیونیستی ادعا دروغین میکند که مناطق مسکونی را مورد حمله قرار نمیدهد و این ایران است که با موشک هایش مناطق مسکونی را مورد حمله قرار میدهد، میبایست این دروغ بزرگ آنها ثبت شود تا در زمان مناسب به جهانیان نشان داده شود. ضمن احترام به نیروهای امنیتی و نظامی؛ گلایه مستند سازان در جنگ ۱۲ روزه منطقی است. وقتی یک موسسهای ضمانت میدهد که تیم مستندسازش وارد میدان شود لازم است همراهیهایی انجام شود. در وقایع سال ۱۴۰۱ فیلمی را ساختم و قول دادم که بدون هماهنگی تصاویرم را منعکس نکنم و بر وعده خود وفادار ماندم و تا تایید نگرفتم منتشر نکردم، اما وقایع آن ماجرا ثبت شد.
اسلام زاده تصریح کرد: مستندسازان چطور باید خودشان را ثابت کنند؛ من در چند جنگ برای مستندسازی حضور داشتم و حتی مجروح شدهام و اشراف به پروتکلهای امنیتی نظامی دارم. از مسئولان قوه قضاییه تشکر میکنم، زیرا به ما اجازه ثبت حمله تروریستی رژیم صهیونیستی به زندان اوین را دادند. در حال حاضر هم مستند این حمله در حال آماده سازی است و اگر این فیلم را ببینند و بگویند منتشر نشود ما مخالفتی نخواهیم کرد.
کارگردان مستند «مدافعان آمرلی» در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا مستندهایی که توسط کارگردانهای داخلی فرصت نمایش بینالمللی پیدا نمیکنند، گفت: کشور ما حتی به لحاظ رسانهای نیز در تحریم به سر میبرد؛ دیدید که رژیم صهیونیستی در روز روشن مردم ما را قتل عام میکند و به گونهدیگری در رسانههای بینالمللی وانمود میکند؛ همین رژیم به فستیوالهای خارجی نیز فشار میآورد که فیلمهای مستند ما را نپذیرند تا حقیقت به نمایش درنیاید. به قول رهبری کار دشمن دشمننیه که انتظار دیگری نیست. ما میبایست در جنگ ۱۲ روزه روایتهای اجتماعی از جنگ میداشتیم؛ به چند نفر از همکاران که در حال ساخت پرترههایی از اشخاص بودند پیشنهاد کردم که تداخل جنگ را وارد فیلمتان کنید تا مبادا این برهه در تاریخ گم شود.
انتهای پیام/
source