Mojtaba Kabiri – Zendegi

دلتو بزن به دریا،بیخیالِ حسرت و درد

مگه چند بار آخه میشه توی دنیا زندگی کرد

زندگی مثل یه سازه، گاهی کوکه و میزونه

واسه ی قلبای عاشق،از امیدو عشق میخونه

گاهی خسته و شکسته،از دل سنگی یه تقدیر

میزنه شکل جدایی،توی لحظه های دلگیر

دلتو بزن به دریا ،بیخیال حسرت و درد

مگه چندبار ،آخه میشه، توی دنیا زندگی کرد

نده دل ،رو به گذشته، که خوشی ها روبروته

هرچی دیروز، جا گذاشتی، بیخیال،بزار و برگرد

زندگی رنگ چشایِ،مادرِ،وقتی می خنده

عطر اون ،آغوش اَمنِش،دلو رو ،غصه می بنده

یا همون، چایِ دم عصر،توو حیاط پدری مون

صدای کرکرِ خنده،میونِ دور همی مون

دلتو بزن به دریا، بیخیالِ حسرت و درد

مگه چندبار، آخه میشه، توی دنیا زندگی کرد

نده دل رو به گذشته، که خوشی ها روبروته

هرچی دیروز، جا گذاشتی، بیخیال،بزار و برگرد