به گزارش خبرنگار بین‌الملل گروه فرهنگ و هنر برنا؛ درگذشت مارسل اُفولس مستندساز سرشناس فرانسوی و برنده جایزه اسکار که با مستند ماندگار «اندوه و ترحم» روز دوشنبه توسط نوه‌اش، آندریاس-بنجامین زیفرت، تأیید شد. به گفته خانواده، اُفولس روز شنبه «با آرامش» در سن ۹۷ سالگی چشم از جهان فروبست.
گاردین نوشت: مارسل اُفولس در سال ۱۹۲۷ در شهر فرانکفورت آلمان زاده شد. پدرش ماکس اُفولس، کارگردان یهودی آلمانی‌تبار و مادرش، هیلده وال، بازیگر بود. خانواده‌اش پس از قدرت‌گیری نازی‌ها در سال ۱۹۳۳ به فرانسه گریختند و همزمان با اشغال فرانسه توسط نیروهای هیتلری، از آن‌جا نیز به اسپانیا و سپس ایالات متحده کوچ کردند و در سال ۱۹۴۱ به آمریکا رسیدند.
اُفولس تحصیلات خود را در لس‌آنجلس به پایان رساند و در سال ۱۹۴۶ در یک واحد تئاتری ارتش آمریکا در ژاپن خدمت کرد. او در دهه ۱۹۵۰ به فرانسه بازگشت و فعالیت سینمایی خود را به عنوان دستیار کارگردان در کنار فیلم‌سازانی همچون ژولین دُویویه و آناتول لیتواک آغاز کرد. در سال ۱۹۶۲ با همکاری فرانسوا تروفو، بخشی از فیلم «عشق در بیست‌سالگی» را کارگردانی کرد و سپس فیلم پلیسی «پوست موز» را با بازی ژان-پل بلموندو و ژان مورو ساخت.
اُفولس نخستین مستند خود را در سال ۱۹۶۷ درباره بحران مونیخ ساخت اما نقطه عطف کارنامه‌اش مستند «اندوه و ترحم» بود؛ اثری چهار و نیم ساعته که در سال ۱۹۶۹ به سفارش یک شبکه تلویزیونی دولتی فرانسه ساخته شد اما پخش آن به دلیل محتوای افشاگرانه‌اش در مورد همکاری گسترده فرانسوی‌ها با اشغالگران نازی، ممنوع اعلام شد.
یکی از مدیران وقت تلویزیون بعدها در جلسه‌ای پارلمانی گفت این فیلم «افسانه‌هایی را در هم می‌شکند که مردم فرانسه هنوز به آن‌ها نیاز دارند».
این مستند، در سال ۱۹۷۱ نامزد جایزه اسکار بهترین مستند شد و بعدها با اشاره‌ای در فیلم «آنی هال» ساخته وودی آلن به حافظه سینمایی آمریکا نیز پیوست؛ با وجود شهرت جهانی، «اندوه و ترحم» تا سال ۱۹۸۱ در تلویزیون فرانسه پخش نشد.
اُفولس در سال‌های بعد بارها به موضوع جنگ، حقیقت و حافظه تاریخی بازگشت. از جمله آثار شاخص او می‌توان به مستندهایی چون «احساس فقدان» (درباره بحران ایرلند شمالی)، «یاد عدالت» (در خصوص جنایات جنگی)، «روزهای نوامبر» (گفت‌وگو با آلمانی‌های شرقی درباره سقوط کمونیسم) و «هتل ترمینوس: زندگی و زمانه کلاوس باربی» اشاره کرد؛ مستندی که در سال ۱۹۸۸ جایزه اسکار بهترین مستند را برایش به ارمغان آورد.
مارسل اُفولس در سال‌های پایانی زندگی‌اش ساکن جنوب فرانسه بود و در حال کار بر روی مستندی با عنوان موقت «حقایق ناخوشایند» درباره اشغال سرزمین‌های فلسطینی توسط اسرائیل بود.
انتهای پیام/
source