ایسنا/قم یک هنرمند جانباز گفت: هنر باید به گونه‌ای باشد که پیام‌رسان باشد؛ هم انقلاب ما را نشان دهد و هم اسلام را به جامعه بین‌المللی معرفی کند.
علی عباسی، جانباز پاسدار در دوران خدمت سربازی علاقه خود به هنر را کشف کرد و در زمان جنگ نیز علاوه بر خدمات دیگر، کارهای هنری انجام می‌داد که بیشتر جنبه تبلیغی داشت، از جمله کارهای هنری این جانباز در آن دوران شامل طراحی آرم‌هایی از سپاه و طراحی بر روی غنایمی مانند تانک‌ها و خودروهای نفربر می‌شود.
در این گفت‌وگو به جنبه‌های کمتر پرداخته شده دوران دفاع مقدس پرداختیم، دوره‌ای که در هیاهوی جنگ، افرادی با ذوق هنری خود به تاریکی آن روزهای دشوار، رنگ امید و زیبایی بخشیدند.
ایسنا: درباره سابقه حضور خود در جبهه تعریف کنید. در مسیر هنری خود پس از جانبازی، چه تحولاتی در نگاه و سبک کارتان به وجود آمد؟
در تیپ سیدالشهدا به منطقه گودال جنگ رفتم همچنین در عملیات فتح‌المبین و قبل از آزادسازی خرمشهر، در مرحله مقدماتی اولیه، شرکت داشتم و مجروح شدم. پس از درمان، دوباره به خطوط عقب بازگشتم و تا سال ۱۳۶۲ در مناطق جنوبی خدمت کردم. پس از اتمام دوره نظامی، در سال ۶۲ استخدام کمیته انقلاب اسلامی شدم، سپس به سیستان و بلوچستان منتقل شدم و بعد از آن به تهران انتقال یافتم و در کمیته کاخ سعدآباد مشغول به خدمت شدم.
حدود سال ۱۳۶۸ به سازمان عقیدتی منتقل شدم و در آن‌جا کارهای فرهنگی و عقیدتی انجام می‌دادم، پس از آن، به شهر مقدس قم انتقال یافتم و از سال ۷۰ تا پایان خدمت، در حوزه سیاسی و نظامی فعالیت داشتم البته از همان ابتدا به سرعت به کارهای هنری و فرهنگی روی آوردم.
پس از بازنشستگی، دوباره به هنر روی آوردم، به گونه‌ای که بتوانم احساس کنم چیزی درست می‌کنم و اولین کارم روی مهر نماز بود که چهره امام(ره) را روی آن کنده‌کاری کردم و پس از آن، شروع به کار با سفال کردم و در واقع کار اصلی من ساخت آثار قرآنی و الهی شد و «بسم‌الله الرحمن الرحیم» را در قالب هنری به تصویر کشیدم. با وجود ناراحتی‌های عصبی و روانی که داشتم به ویژه در موج انفجار سال ۱۳۶۵ که من را تحت تاثیر قرار داد و مشکلات جسمی و روحی که در منطقه فاو به آن دچار شدم، این هنرهای قرآنی نقش بزرگی در بازگشت من به زندگی داشت و از یک مصیبت بزرگ من را نجات داد و به دنیا واقعی بازگرداند.
ایسنا: آیا لحظه‌ایی از دوران جنگ یا ایثارگری هست که هیچ وقت از ذهن تان پاک نشده باشد؟ می‌توانید آن را برایمان توصیف کنید؟
حالتی داشتم شبیه به فراموشی کامل، خانواده‌ام را نمی‌شناختم و بیشتر وقت‌ها در بیمارستان روانی بستری بودم. در آن دوران، روی قرآن تمرکز کردم، با آیات آشنا شدم و این موضوع نقطه عطفی در زندگی‌ام شد. پس از بازنشستگی، دوباره شروع به کارهای هنری قرآنی کردم. متوجه شدم که این کار به من آسایش و آرامش می‌دهد. خیلی اتفاق‌های بدی در آن زمان جنگ رخ داد. اما چیزی که هرگز فراموش نخواهم کرد دوستان و عزیزانی که کنارم شهید شدند، هرگز از یادم نمی‌روند. به عنوان مثال، لحظات عملیات مقدماتی، هیچ‌وقت از ذهن من پاک نمی‌شود. گویی جهنمی بود که با چشمان خودم دیدم، دوستانم مثل گل‌ها در میان گلوله‌ها پرپر می‌شدند. من توانستم با حدود ۸ نفر از برادرانم به خطوط عقب برگردم اما رفیقانم جا ماندند.
ایسنا: چه اثر هنری ارزشمندی تاکنون خلق کرده‌اید که حقیقت‌ها را در قالب این اثر به بینندگان نشان دهید؟
بله، اکنون «چهارقل» را به زبان کره‌ای، در حرم امام حسین(ع)، و حتی به زبان انگلیسی و عبری نوشته‌ام. این کارها را با خطوط مختلف انجام داده‌ام که قصد داشتم قرآن را با خطوط مختلف به مردم نشان دهم.
در نمایشگاه‌های بین‌المللی چهارقل قرآن را به زبان چینی نوشتم و مورد توجه گروهی از بازدیدکنندگان اهل چین قرار گرفت. وقتی متوجه شدند قرآن به زبان آن‌هاست، تعجب کردند و بسیار خوشحال شدند.
ایسنا: هنر در حوزه ایثار و مقاومت باید چه ویژگی و قابلیت‌هایی داشته باشد؟
هنر باید به گونه‌ای باشد که پیام‌رسان باشد؛ هم انقلاب ما را نشان دهد و هم اسلام را به جامعه بین‌المللی معرفی کند. بنده هم آثار هنری خود را در چند جا اهدا کردم که این مسئله باعث خوشحالی من است.
من همیشه یک تابلوی کوچک کنار خودم دارم که عکس یک شهید را در آن گذاشته‌ام و یک ذکر بسیار معنوی نوشته‌ام: رفیقانم دعا کردند و رفتند، مرا زخمی رها کردند و رفتند، اگر دیر آمدم، مجروح بودم، اسیر قبض و بسط روح بودم، در باغ شهادت را نبندید، به ما بیچارگان زان سو نخندید.
ایسنا: می‌توانید در زمینه ایثار و مقاومت آثار هنری‌تان را برایمان شرح دهید؟
بله، همچنین در زمینه کارهای مذهبی، ایثار و مقاومت آثاری خلق کرده‌ام، به عنوان مثال بعد از شهادت سردار قاسم سلیمانی، مجسمه دست ایشان را درست کردم. من در یکی از نمایشگاه‌ها، طرحی درباره غزه داشتم، به این صورت که نقشه غزه را کشیدم و با بتن کنده‌کاری کردم. مسجد الأقصی را در آن قرار دادم و پرچم فلسطین را هم به تصویر کشیدم. این کار را به صورت برجسته ساخته بودم، به نحوی که بتواند توجه وجدان‌های بیدار جهانیان را جلب کند. نقشه غزه را به شکلی طراحی کردم که گویی بچه‌های غزه در آن هستند. پشت نقشه، حالتی سوخته و سیاه به تصویر کشیدم که نشان‌دهنده وضعیت امروز غزه است و تمام طرح را به صورت دو وجهی روی نقشه اجرا کردم.
ایسنا: در پایان چه توصیه‌ایی در خصوص مقاومت به جوانان دارید؟
توصیه‌ام به جوانان این است که مقاومت ملت ایران را در ۸ سال دفاع مقدس به یاد بیاورند آن موقع که نه نارنجک داشتیم و نه اسلحه‌های پیشرفته، اما جوانان ما با وجود این کمبودها، مقاومت کردند.
جوانان ما در آن روزگار، واقعاً با روحیه از خودگذشتگی مردانه ایستادند و از کشورشان دفاع کردند. وقتی تاریخ ایران را می‌خوانم، متوجه می‌شوم چه کسانی همچون شهید سردار سلیمانی و دیگر شهدا، برای آبادانی کشورمان فداکاری کردند. امروز با یادآوری این همه فداکاری و از خودگذشتگی به خود می‌بالم.
انتهای پیام
source