به گزارش میراث‌آریا، استاد مراد حنیفه حجار اسطوره هنر سنگ‌تراشی ایران، پس از عمری آفرینش آثار ماندگار، در ۹۱ سالگی دیده از جهان فروبست. او که متولد ۱۳۱۳ در همدان بود، از نوجوانی عاشق سنگ‌تراشی شد و با تلاش و استعداد بی‌نظیرش، به چهره‌ای بی‌بدیل در این هنر اصیل تبدیل شد.
آثار او روایتی از تاریخ و هنر ایران زمین بود که از جمله آن‌ها آرامگاه بوعلی سینا و باباطاهر در همدان، دو نماد شکوهمند این شهر تاریخی، مقبره‌الشعرای تبریز، یادبودی جاودان برای شاعران نامی آذربایجان، آرامگاه اوحدی مراغه‌ای، احیاگر یاد شاعر پرآوازه، پایه‌ستون مجسمه فردوسی در تهران، پایه‌ای استوار برای نماد فرهنگ ایران، سنگ‌نوشته‌های حرم امام رضا(ع) نشانه‌ای از هنر او در اماکن مقدس بود.
استاد حنیفه در کار با سخت‌ترین سنگ‌ها تبحر داشت و باید گفت سبک منحصربه‌فرد حنیفه در سنگ تراشی بر کسی پوشیده نیست، او با تلفیق ظریف‌ترین نقوش سنتی و مهارت‌های مدرن، سنگ‌های سخت را به آثاری جاودان تبدیل می‌کرد. همکاری تنگاتنگ او با معماران بزرگی چون هوشنگ سیحون در اجرای طرح‌های پیچیده، نشان از درک عمیق او از هنر و معماری داشت.
براساس شواهد و خاطرات هنرمندان همدانی، هوشنگ سیحون همواره به مهارت استثنایی استاد حنیفه در تبدیل طرح‌های معماری به آثار سنگی اشاره می‌کرد.
در کتاب، نگاهی به انسان و معماری هوشنگ سیحون- انتشارات دفتر پژوهش‌های فرهنگی، سیحون با تحسین سنگ‌تراشان همدانی می‌نویسد: دقت و ظرافت این استادکاران در اجرای جزئیات، طرح‌های من را زنده کرد.
هرچند نقل قول مستقیمی از سیحون درباره استاد حنیفه در منابع مکتوب یافت نشد، اما خانواده و شاگردان استاد تأکید دارند که سیحون بارها مهارت او را ستوده بود.
از همدان تا تبریز، از مراغه تا مشهد، هر سنگِ تراش‌خورده‌اش روایتی از عشق به هنر و فرهنگ این سرزمین را بازمی‌گوید.
انتهای پیام/
source