آئین پاسداشت مقام حکیم ابوالقاسم فردوسی در شهر توس برگزار شد

به گزارش ایلنا، محمود شالویی رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در این مراسم پس از قرائت پیام ریاست محترم جمهور به این آئین گفت: بر همه ما واجب است که قدر مفاخر بزرگ خود را بدانیم. چنان‌که رئیس‌جمهور محترم نیز در پیام خود به این نکته اشاره داشتند، نباید تنها به برگزاری آیین‌های نکوداشت اکتفا کنیم، بلکه باید کاری کنیم که این بزرگان و اندیشه‌هایشان در زندگی روزمره ما جاری و ساری باشند.

مشاور وزیر فرهنگ بر ضرورت توجه جدی به مفاخر فرهنگی و تمدنی کشور تأکید کرد و افزود: احترام به مفاخر ایرانی و اسلامی همواره از ارکان هویت فرهنگی ماست و خوشبختانه از زمان آغاز به کار دولت چهاردهم، روز به روز شاهد گسترش آیین‌های بزرگداشت برای مفاخر ایران هستیم.

وی با اشاره به مفاخری چون حکیم ابوالقاسم فردوسی، تصریح کرد: فردوسی و شاهنامه‌، شناسنامه‌ای برای اصالت، هویت، غیرت، دیانت و ارزش‌های متعالی ماست. این اثر حاوی فضیلت‌های اخلاقی و معنوی است و یادآور روح بزرگ فرهنگ ایرانی-اسلامی است. مفاخر ما تنها در گذشته نیستند؛ بلکه در زمانه حاضر نیز بزرگان زنده‌ای در کنار ما حضور دارند که باید تجلیل و تکریم شوند.

شالویی در پایان اظهار کرد: مفاخر ما شایسته بزرگداشت‌اند، اما مهم‌تر از برگزاری مراسم، جاری شدن اندیشه‌ها و راه آنان در فرهنگ و عمل جامعه است. امیدوارم با استمرار این مسیر، زبان فارسی و فرهنگ ایرانی اسلامی در مسیر تعالی و جهانی‌شدن گام‌های استوارتری بردارد.

شاهنامه، ادب‌نامه است

در ادامه محسن اسماعیلی معاون راهبردی و امور مجلس رئیس‌جمهور، طی سخنانی گفت: در کنار آرامگاه فردوسی، بیاییم پیمان ببندیم که زبان و خط فارسی را پاس بداریم، به آن افتخار کنیم و آن را همچون میراثی گران‌سنگ به آیندگان بسپاریم. اگر تاریخ چندصد ساله اخیر را مرور کنیم، خواهیم دید که نخستین گام بدخواهان هر ملت برای سلطه فرهنگی، از میان برداشتن زبان و خط آن ملت بوده است.  

او اضافه کرد: در این جمع فرهیخته، می‌خواهم بر شعر کودک تاکید ویژه داشته باشم. مقصود از «شعر کودک» صرفاً سرودن با زبان کودکانه نیست، بلکه انتقال مفاهیم بزرگ و حماسی به نسل آینده است. شاهنامه باید کتاب بالینی ما باشد. من خود به خاطر دارم در دوران کودکی، شب‌ها در خانه‌های قدیمی تهران، بزرگان و پیرمردان دانا شاهنامه‌خوانی می‌کردند.

وی تصریح کرد: شاهنامه تنها کتاب شعر نیست؛ شاهنامه ادب‌نامه است، پندنامه است، خدای‌نامه است. با خواندن شاهنامه، تمام علایق ما چون وطن‌دوستی، فداکاری، نوع‌دوستی و گذشت به نسل بعد منتقل می‌شود

پیوند خجسته میان دین و دانش با اندیشه فردوسی

غلامحسین مظفری استاندار خراسان رضوی نیز در این مراسم گفت: فروردین و اردیبهشت را باید برجسته‌ترین ماه‌های فرهنگی خراسان و ایران به‌شمار آورد. یادروزهای عطار، خیام و فردوسی در این دو ماه واقع شده است. اما کارویژۀ روزهای ملی چیست؟ چنانچه رویدادهای مربوط به این روزها صرفاً به انجام مناسکی اداری محدود شود که برای ساعاتی محدود، شهروندانی معدود را به خویش مشغول دارد، نمی‌توان مدعی شد که به هدفِ تأسیس این روزها دست یافته‌ایم. 

او تأکید کرد: روزهای ملی بهانه‌ای است برای یادآوری. این روزها به یادِ ما می‌آورند که در کدام نقطه از فرهنگ بوده‌ایم، به کجا رسیده‌ایم و رهسپارِ چه مقصدی هستیم. در این بازبینی‌ها است که مجالِ توسعه نیز فراهم می‌آید. چرا که راهِ توسعه از واکاویِ منتقدانۀ خویش می‌گذرد و چنین مجال‌هایی را باید غنیمت دانست.

استاندار خراسان رضوی افزود: از جمله آموزه‌های مهم و بنیادینِ فردوسی آن است که گفت: «به نیکی گِرای و میازار، کَس». او، نیکوکاری و نیازردنِ دیگران را راهِ رستگاری می‌داند و بنگرید در جهانِ پرآشوبِ امروز، این آموزه تا چه اندازه راهگشا و الهام‌بخش است.

مظفری در پایان گفت: حکیم فردوسی جادویِ سخن را دست‌مایۀ جاودانگیِ خویش قرار داد. حکیمِ توس به ما یاد داد که می‌توان میانِ دین و دانش، پیوندی خجسته ایجاد کرد. او به ما آموزانْد که «شیرِ خدا و رستمِ دستان»، دو نشانۀ امکانِ همنشینیِ دو کلان‌فرهنگِ ایرانی و اسلامی است.

اجرای برنامه موسیقایی توسط محمد معتمدی، آئین های نقالی و شاهنامه خوانی و نواهای زورخانه ای از سوی هنرمندان کشور، دیگر بخش های این رویداد ملی بود.

گفتنی است، متن پیام رییس جمهور که توسط محمود شالویی خوانده شد به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه برنگذرد

فرهیختگان گران‌مایه، استادان ارجمند، بانوان گرامی، جوانان بلندآوازه، میهمانان عالی‌رتبه داخلی و بین‌المللی، و همه دلسپردگان فرهنگ، ادب و هویت ایران اسلامی؛روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی، روز پاسداشت زبان گران‌سنگ فارسی، هویت تمدنی، و روز گرامیداشت شکوه فرهنگ ایران‌زمین است. روزی که در آن، هر ایرانی در آیینه سخنِ بزرگ‌مردی تجلی می‌یابد که با صلابت قلم خویش، هویت ملی را بر ستون‌های خرد، دین و اخلاق، با حماسه بنیان نهاد.

فردوسی بزرگ، با شاهنامه‌اش، نه‌تنها تاریخ ایران را از دل فراموشی نجات داد، بلکه الگویی جاودانه برای حیات فرهنگی ما برجای گذاشت؛ الگویی که بر پایه اندیشه، آزادی، عدالت، و عزت نفس استوار است. امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند بازخوانی این روح حماسی هستیم؛ روحیه‌ای که این شاعر پرآوازه، در ظاهر و باطن اشعار خویش، از رهایی، کرامت انسانی، غیرت ملی و امید به پیروزی در برابر ظلم و تباهی سخن رانده است.

زبان فارسی، زبان این همدلی دیرینه است؛ زبانی که نه‌تنها هویت تاریخی ایرانیان بلکه آیینه فرهنگ مشترک اقوام این سرزمین پهناور است. زبانی که قرن‌ها، معارف اسلامی، حکمت ایرانی و اخلاق انسانی را در دل خود پرورانده و امروز بیش از گذشته نیازمند آنیم که این زبان فاخر را نه فقط در سخن، بلکه در عمل، در نظام آموزش، در رسانه‌ها، در سبک زندگی، و در سیاست‌گذاری‌های فرهنگی به منصه ظهور برسانیم.

ملت بزرگ ایران، با همه گوناگونی فرهنگی و زبانی‌اش، یک خانواده است. آنچه این وحدت و وفاق را ممکن ساخته، ایمان به خدا، عشق به میهن، و اتکا به فرهنگ مشترکی است که شاهنامه فردوسی یکی از باشکوه‌ترین ستون‌های آن به شمار می‌رود. در دنیایی که امواج رسانه‌ای هویت نسل‌ها را در هم می‌شکنند، شاهنامه می‌تواند سرگرم‌کننده فرهنگی جوانان، راهنمایی برای یافتن خویش، الگویی برای سربلندی و دریچه‌ای به سوی امید و افتخار باشد.

زنان و مردان ایران‌زمین، به‌ویژه نسل جوان، بیش از هر زمان دیگری به ریشه‌های عزت و عظمت فرهنگی خود می‌بالند و به گذشته خویش افتخار می‌کنند. شاهنامه، قصه‌ای کهن نیست؛ بلکه زنده‌ترین کتاب امروز ماست.

 کتابی برای انگیزه، بیداری، شجاعت و همت در ساختن ایرانی سربلند. زنان ما که در جای‌جای شاهنامه، همسر، مادر، فرمانروا و قهرمان‌اند، امروز نیز همچنان حاضران استواری، فرهنگ و آگاهی‌اند. تردیدی نیست که جوانان ما با تکیه بر حماسه می‌توانند حاملان تمدن ایران باشند؛ تمدنی که بر پایه علم، عدالت، اخلاق و استدلال استوار است.

همان‌گونه که حکیم سخن، فردوسی، در روزگاری دشوار پرچم زبان و فرهنگ ایران را برافراشت، امروز نیز هر ایرانی باید پاسدار این پرچم پایدار باشد. بر دولت و ملت است که این سرمایه را نه‌تنها در بزرگداشت‌ها، بلکه با اعمال سیاست‌گذاری‌های هوشمندانه، به‌ویژه در نظام تعلیم و تربیت، پاس بدارند.

اینجانب بر ضرورت تقویت پایه‌های فرهنگی کشور تأکید دارم و از همه نهادهای علمی، فرهنگی، آموزشی و رسانه‌ای می‌خواهم که پاسداری از زبان فارسی و بزرگداشت حکمت و فرهنگ این سرزمین را به‌مثابه وظیفه‌ای فرهنگی، تاریخی و تمدنی در دستور کار خود قرار دهند و برای سربلندی ایران عزیز اسلامی از هیچ کوششی دریغ نورزند.

از همه کنشگران فرهنگی، استادان زبان و ادب فارسی و دست‌اندرکاران فرهیخته این همایش بزرگ، صمیمانه سپاس‌گزاری می‌کنم و امید دارم که در پرتو این میراث گرانبها، ایرانی سربلندتر، همدل‌تر، خردمندتر و استوارتر بسازیم.

به یقین، صدای فردوسی از دل برون، بار دیگر ما را به همدلی، به خرد، به مقاومت و به شکوفایی فرا می‌خواند.

بیا تا جهان را به کوشش سپاریم، که نیکی نماند جز از یادگار.

مسعود پزشکیان رئیس جمهوری اسلامی ایران

انتهای پیام/