طراح صحنه و لباس فیلم سینمایی «اسفند» در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا، درباره همکاری خود با این پروژه سینمایی بیان کرد: وقتی از موضوع «اسفند» مطلع شدم و پی بردم داستانی مستند درباره مقطعی از فرماندهی شهید علی هاشمی دارد، تحقیقات لازم در بخش صحنه و لباس را شروع کردیم. یعنی براساس نوع فعالیتهایی که ایشان انجام داده و مکانهایی که در آنها فعالیت کرده بوده، با توجه به نیاز قصه جلو رفتیم.
پیرو ادامه داد: تحقیقات ما از چند زاویه انجام شد، مکتوباتی که وجود دارد، تصاویری که ثبت شده است و دوستان و همکارانی که در رکاب شهید هاشمی فعالیت داشتند. این دادهها به ما کمک کرد تا بتوانیم به آن چیزی که درباره شهید هاشمی اصالت و صداقت دارد، نزدیک شویم. همه این موارد به اضافه گفتوگوهایی که با کارگردان داشتیم برای نتیجهای که مد نظر ایشان بود راهگشا بود.
وی با اشاره به تلاش برای دسترسی به فضاسازی دقیق و باورپذیر برای «اسفند» اظهار داشت: در نهایت بر اساس آنچه بیان شد توانستیم لحظات، زیبایی ها، شرایط جنگی و نوع فعالیت مخفی این دوستان را به شکلی بصری و بر اساس امکاناتی که در اختیارمان بود ارائه دهیم.
داریوش پیرو در توضیح سختیهای این فیلم عنوان کرد: سختترین قسمت کار ما شکل دادن به فضای مورد نیاز قصه بود. ضمن آن که حساسیتهای خودم هم برای باورپذیر کردن این فضا بر سختی کار میافزود. تصور کنید یک بیابان را در اختیار شما میگذارند و میخواهند که آن را به یک قرارگاه تبدیل کنید یا کنار یک تالاب کارگاه مهندسی برقرار کنید که تصویری از قرارگاه نصرت، دست بدهد. در طول کار چالشهای زیادی پیش رو داشتیم. مثلا ساخت کپر و محل زندگی و… به طور کامل ساخته شد.
این طراح صحنه و لباس اظهار داشت: کار را از شهریور ١۴٠٢ شروع کردیم و اواخر اسفند به پایان رساندیم. بخشی از فیلمبرداری به خصوص جنگِ ابتدای قصه که مربوط به فکه است را در اهواز گرفتیم که بسیار سخت و سنگین بود. آنجا یک زمین صاف و بایر هم وجود داشت که به موقعیت جنگی تبدیلش کردیم. خوشبختانه به زعم دوستان نتیجه باورپذیر شده است. امیدارم مردم هم چنین نظری داشته باشند.
وی در پاسخ به این سوال که ضرورت ساخت فیلم «اسفند» چیست، توضیح داد: این فیلم مهم است، چون صادقانه درباره یک شخصیت حقیقی یعنی شهید علی هاشمی ساخته شده و تلاش کرده آنچه واقعیت بوده است را به تصویر بکشد.
داریوش پیرو تاکید کرد: گذشته چراغ راه آینده است؛ این که در هر زمینه (اسطورهای، شاهنامهای، تاریخ معاصر و…) نسلی داریم که شاید ده سال پیش را نشناسند، پس وظیفه مراکز و ارگانهایی که بانی ساخت چنین آثاری میشوند میتواند این باشد که تاریخ را به نسل جدید معرفی کنند تا این نسل بداند در گذشته چه اتفاقاتی افتاده است. بر این اساس نسل جدید معادل سازی میکنند و به این نتیجه میرسند که امروز آنها چه کمکی میتوانند به پیشبرد جامعه شان کنند.
انتهای پیام/
source