نوروز در اشعار ایرانی؛ از رودکی تا حافظ چگونه جشن بهار را در اشعارشان جاودانه کردند؟

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ نوروز، این جشن باستانی و پرشکوه، همواره نمادی از تجدید حیات، نو شدن و امید بوده است. ریشه واژه «نوروز» به زبان پهلوی بازمی‌گردد و از ترکیب دو بخش «نو» به معنای جدید و «روز» به معنای روز، به معنای «روز نو» یا «روز جدید» است. 

این جشن با آغاز بهار و رویش دوباره طبیعت هم‌زمان است و در فرهنگ ایرانیان جایگاه ویژه‌ای دارد. 

تأثیر نوروز بر ادبیات فارسی نیز غیرقابل انکار است. شاعران بزرگ ایرانی از دیرباز در اشعار خود به وصف بهار، زیبایی‌های طبیعت و مفاهیم مرتبط با نوروز پرداخته‌اند. این اشعار بازتابی از روحیه شاد و سرزنده ایرانیان در استقبال از سال نو و تجدید حیات طبیعت است. 

در ادامه، به برخی از این اشعار زیبا و پرمعنا می‌پردازیم که توسط شاعران بزرگ فارسی‌زبان سروده شده‌اند.

ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی/ از این یاد از مدد خواهی چراغ دل برافروزی

حافظ شیرازی

شادند جهانیان به نوروز و به عید/ عید من و نوروز من امروز تویی

مولانا 

بر چهره‌ی گل نسیم نوروز خوش است/ در صحن چمن روی دل‌افروز خوش است

خیام 

جهان از باد نوروزی جوان شد/ زمین در سایه سنبل نهان شد

اوحدی مراغه‌ای 

همه ساله بخت تو پیروز باد/ همه روزگار تو نوروز باد

فردوسی

جهان را بدین مژده نوروز بود/ که بیداد دارا جهان‌سوز بود

نظامی گنجوی 

با تابش زلف و رخت، ای ماه دل‌افروز/ از شام تو قدر آید، وز صبح تو نوروز

فرخی سیستانی 

آمد نوروز و هم از بامداد/ آمدنش فرخ و فرخنده باد

منوچهری 

جهان از باد نوروزی جوان شد/ زهی زیبا که این ساعت جهان شد

عطار نیشابوری 

خسروا روزت همه نوروز باد/ وز طرب، شب‌های عمرت روز باد

انوری 

باد یا رب ز سعادت همه روزش نوروز/ هرکه در عید نیاید به مبارک بادم

صائب تبریزی 

روز نوروز محبان اثر طلعت دوست/ عید عشاق وفاپیشه تجلی لقاست

منصور حلاج

عید فرخنده فراز آمد و نوروز بزرگ/ هر دو بگذار به کام دل و غم‌ها کن کم

قطران تبریزی 

برخیز که باد صبح نوروز/ در باغچه می‌کند گل‌افشان

سعدی 

ایام بقا چو باد نوروز گذشت/ روز و شب ما به محنت و سوز گذشت

معین‌الدین شیرازی 

روز نوروز است سرو گل عذار من کجا است؟/ در چمن یاران همه جمعند یار من کجاست؟

هلالی جغتائی 

نوروز همایون شد و روز می گلگون/ پیمانه کشان ساغر سرشار گرفتند

فروغی بسطامی 

حیف باشد دل آزرده به نوروز غمین/ این من امروز شنیدم ز زبان سوسن

شهریار

فصل سرما رفت و عیدی آمد و خرم بهاری/ وه چه نوروزی، چه خوش عهدی، چه نیکو روزگاری

ابوالقاسم حالت 

دیدیم که در کسوت بخت آمده نوروز/ از بیدلی آن را ز در خانه براندیم

اخوان ثالث

انتهای پیام/