متن ترانه حسین الفتی آسمون مه آلود
اینجا رویای رسیدن ، بین بیداری و خوابه
من به قصه برمیگردم ، ته این جاده سرابه
اگه تنها اگه خسته ، اگه خاموش اگه سردم
اینجا دیگه جای من نیست ، من به قصه برمیگردم
اینجا تاریک ام و تنها ، نه یه فانوس و نه مهتاب
دلم و به کی ببندم ، وسط خاطره و خواب
اگه یه اتاق کوچیک ، اگه یه پنجره باشه
پای اسم کی بمونم ، که برام خاطره باشه
تو مثل یه عکس کهنه ، پشت یه شیشه تاری
بس که بینمون غباره ، من و یادت نمیاری
بعد بارونی که بارید ، بعد ابری که رها بود
روزای تو آفتابی ، آسمون من مه آلود
source