Parham Ebrahimi – Cheshmaye Ghajarit

تو موج موهای تو گم می‌شم

من غرق می‌شم تو تنت هرشب

من راه می‌رم زیر چتر تو

تو جنگل پیراهنت هرشب

پهلو گرفته توی آغوشت

اون کشتی که دور از تو می‌میره

وقتی که باد از موت رد می‌شه

طوفان تموم شهرو می‌گیره

صدای خنده‌ی تو

تو خونه پیچیدو

دوباره زد به سرم

تو وقت دلتنگی

قراره حرف بزنی

قراره حظ ببرم

همیشه عاشقتم

حتا اگه یک روز

بیای و زخم بزنی

اصلن فدای سرت

من جونمم می‌دم

خود جنون منی

تو قهوه‌ی چشمای قاجاریت

حافظ نشسته فال می‌گیره

از بس که بیرحمانه جذابی

ماه از حسادت داره می‌میره

لبهای تو یه ارتش سرخه

چشمای تو شیراز و دق داده

گیلاس می‌ریزه ازت وقتی

می‌خندی با آرایشی ساده