Rashin – Panjshanbe Shab

اون مالِ من نبود

حالش عینِ حالِ من نبود

من دنبالِ چشماش و چشماش دنبالِ من نبود

می‌گفت شونه‌هام پاتوقشه/می‌گفت:

« هرچی می‌شه ، با تو بشه »/گفتم:

حتماً شاهزادهٔ رویام ، خودشه

می‌گفت من مراقب حال تو ام

پرواز کن خودم بال تو ام

ولی بال من نبود

اون مال من نبود

پنجشنبه شب ، از دستِ شهر

فرار می‌کردیم سمتِ جاده

می‌رفتم از هوش ، تا می‌دیدم مو ش

بیروووونِ شیشه ، تو دست باده/می‌گفت:

« کی حریفِ حالِ ما می‌شه ؟! »

ولی الان جایِ خالیشه

که تنها یادگاریشه

می‌گفت : « امسال دیگه سالِ ما می‌شه ! »

ولی بعدِ اون ، هیچ سالی

دیگه سالِ من نبود

اون مالِ من نبود

رو‌ همون کاناپه که فیلم می‌دیدیم

نقشهٔ هفته رو کیپ می‌چیدیم/حالا

نشستم به شنیدنِ صداش

کشیدنِ چشاش

رو کاغذِ کاهی

وسط دود و سیاهی

با یه آرزوی واهی

من موندم و چشم‌به‌راهی