اصول سرمایه‌گذاری مینیمالیستی گردشگری

احمد دیناری رئیس اداره سرمایه گذاری و تامین منابع اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان رضوی در یادداشتی نوشته است: بر این اساس سرمایه‌گذاری در هتل‌های ۴ یا ۵ ستاره علیرغم اینکه ارزش افزوده بالایی نصیب سرمایه‌گذاران می‌کند، سرمایه‌گذاری مینیمالیستی به شمار نمی‌رود، چراکه این نوع پروژه‌ها در صنعت گردشگری جزء پروژه‌های با سرمایه‌گذاری ثابت بالا یا مگا پروژه محسوب می‌شوند و در زمان بهره‌برداری نیز هزینه‌های تولید یا بهره‌برداری‌شان بالاست و منابع زیادی نیز خرج ساخت، تجهیز و بهره‌برداری‌شان می‌شود.
در این ارتباط اقامتگاه‌های بومگردی و سنتی یکی از مهمترین و بارزترین نمونه‌ها و مصادیق عینی و رایج سرمایه‌گذاری مینیمالیستی در صنعت گردشگری هستند، چراکه سرمایه کمی برای ساخت و یا تبدیل بناها به اقامتگاه مورد نیاز است و در نتیجه ریسک‌شان نیز پایین است و چون جزء کسب و کارهای خرد یا کوچک محسوب می‌شوند، طول دوره ساخت یا احیایشان نیز به نسبت سایر پروژه‌های گردشگری کوتاهتر است، لذا دوره بازگشت سرمایه آن‌ها نیز کوتاه می‌باشد. مضافاً اینکه این نوع اقامتگاه‌ها به دلیل استفاده کمتر از منابع مختلف، به پایداری محیط زیست و بهبود اقتصاد و فرهنگ جوامع میزبان نیز کمک شایانی می‌کنند.
طراحی‌شان بسیار ساده و بومی‌سازی شده است و در ساخت‌شان از مصالح طبیعی و سازگار با ویژگی‌های جغرافیایی، طبیعی و معماری مناطق یا جوامع میزبان و محلی استفاده می‌شود و هزینه عملیاتی‌شان نیز چنانچه اشاره شد نسبت به مگاپروژه‌های گردشگری خیلی کمتر است.
اقامتگاه‌های بومگردی تأسیساتی تجربه محور هستند و گردشگران در آن‌ها زندگی روستایی، عشایری و به عبارتی بهتر، بومی را در ابعاد مختلف تجربه می‌کنند که این موضوع در کمتر کسب و کار گردشگری مشاهده می‌شود. لذا این اقامتگاه‌های مینیمالیستی؛ تلفیقی از میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی و مرکز معرفی و نمایش فرهنگ و آداب و رسوم جوامع محلی هستند.
این نوع کسب و کارهای گردشگری مینیمالیستی با استفاده از شبکه‌های الکترونیکی اجتماعی همچون اینستاگرام یا فیس‌بوک به راحتی و با کمترین هزینه به مخاطبان خود در اقصی نقاط ایران و خارج از ایران دسترسی داشته و آن‌ها را برای کسب تجربه‌ای لذت بخش و شیرین به سوی خود فرا می‌خوانند. البته این نوع تأسیسات گردشگری نیز هم‌چون سایر تأسیسات گردشگری چالش‌ها و مشکلات خود را دارند، چالش‌های ناشی از بروز عناصر محیط کلان بازاریابی گردشگری همچون شرایط نامناسب اقتصادی، تکنولوژیکی، طبیعی، سیاسی و امنیتی، حقوقی و قانونی، بهداشتی و … که به شدت تقاضا در این حوزه را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد و نمونه بارز آن شیوع ویروس کرونا در سال‌های گذشته و شرایط بد اقتصادی موجود است.
سرمایه‌گذاران مینیمالیست گردشگری معتقدند باید بر روی زمینه‌هایی در این صنعت سرمایه‌گذاری کنند که با ارزش‌های آن‌ها همسو و به پایداری در تمام زمینه‌ها بینجامد. هم‌چنین بر این باورند که کسب و کارهای ناشی از این نوع سرمایه‌گذاری باید سودآور و خودگردان باشند و بهترین تجربه‌ها را برای مردم خلق کنند.
بنابراین در سرمایه‌گذاری مینیمالیستی با وجود این‌که باید منابع کمی را صرف احداث و احیای پروژه‌ها نمود اما باید بسیار هوشمندانه و بر اساس شناخت از روندهای بازار در کشور و یا منطقه مورد نظر صورت پذیرد تا بیشترین بازده مالی و اقتصادی را نصیب سرمایه‌گذاران نماید.
در عصر حاضر نیز با نقش آفرینی و همه گیر شدن وب‌های نسل چهارم و ارتباط و اتصال پلتفرم‌های مختلف اینترنتی و خلق ابزارهای الکترونیکی شگفت‌انگیزی چون هوش مصنوعی، واقعیت افزوده، متاورس و غیره، اهمیت سرمایه‌گذاری مینیمالیستی در استارتاپ‌ها و یا کسب و کارهای نوپای گردشگری بیش از پیش روشن می‌شود و علاقه‌مندان به سرمایه‌گذاری و کارآفرینی در صنعت گردشگری نباید از این واقعیت و اصل مهم در سرمایه‌گذاری گردشگری که در حقیقت بستری مهم برای سرمایه‌گذاری مینیمالیستی است، غافل شوند.

انتهای پیام/