Farhad Zarshamfar – Radde Pa

گلُم روزی‌ که رفتی به سواری

به اَسبت گفته بودُم گل بیاری

خدا چشمُم به رد پای اسبه

دخیلُم رو درختای تو نصبه

گلُم روزی سه‌بار رو پشت بومُم

واسه گنجیشککت آواز می‌خونُم

شاید پر زد نشستش روی شونه‌ت

بهت گفتش که برگردی به خونه‌ت

گلُم اسبت رسیده پس کجایی

الان سی‌روزه رفتی کی می‌آیی

گلُم عطرت هنوزُم روی زینه

نمی‌زارُم کسی رویش بشینه

حالا مو توی گندم ها می‌شینُم

تورو خندون زیر بارون می‌بینُم

به یادت قطره‌ی اشکی می‌ریزُم

یه شاخه گندم از موهات می‌چینُم

گلُم اسبت رسیده پس کجایی

الان سی‌روزه رفتی کی می‌آیی

گلُم عطرت هنوزُم روی زینه

نمی‌زارُم کسی رویش بشینه