Karen Farahani – Ki Midoone

اگه که میشد که قبل زندگی میدیدم کل زندگیمو

شاید که بیشتر میفهمیدم قدر لحظه های خوب زندگیمو

شاید که بیشتر میخندیدم شاید فقط صورت ماه تو رو میدیدم

وجود تو یه قرص ماه بود و من همش زرق و برق سکه ها رو میدیدم

دیر فهمیدم هر جوری باشم همونجوری میشه

زندگیم پر ازآدمایی مثه خودم میشه

زود دیر میشه

کی میدونه چی میدونه رو

کی میدونه ته قصه رو

اگه که میشد باز برگردی پیشم

بیشتر بهت میگفتم حسمو

تو این دنیای بزرگ بی رحم

تو این شلوغیا هر روز با خودم

که کی ام من ، چی ام من

به کجا میرم من

نه من ، نه تو ، نه این شعر

نه این آهنگ نه داستان عاشقانه هیچکدم وجود نداریم

هردومون بین عالم خیال و واقعیتیم ، در گذاریم