ایسنا/اصفهان یک نوازنده و مدرس تار و سه‌تار و آواز گفت: ماندگاری هر اثر هنری به حس ملّی زمانه و فرهنگ ملّی بازمی‌گردد و اگر جان‌مایه‌های اثر در اعماق فرهنگ و ساختار تفکری آن اقلیم ریشه داشته باشد صد درصد ماندگار خواهد بود.
رضا موسوی‌زاده، نوازنده و مدرس تار و سه‌تار و آواز ضمن اشاره به لزوم توجه دربارۀ چگونگی تعریف ریشه و بن‌مایۀ خلاقیت گفت: پایۀ خلاقیت به دو مقوله بازمی‌گردد که یکی از آنها آموزش و دیگری نیز قطعاً در درک و دریافت‌های درونی هنرمند است.
وی ادامه داد: خلاقیت در هنر باید با پیش‌زمینه‌ای از تفکر همراه باشد، به این معنا که علاوه‌بر زمینۀ آموزشی هنرمند، خودآگاه و درک و دریافت او نیز قوی باشد که در این صورت اثری را خلق خواهد کرد که با آثار هم‌دوره‌اش متفاوت است.
آهنگساز و سرپرست گروه موسیقی فاخته با تأکید بر اینکه تفاوت، مهم‌ترین وجه تمایز یک اثر خلاقانه با دیگر آثار است در پاسخ به اینکه آیا هر اثر خلاقانۀ موسیقایی لزوماً ماندگار نیز خواهد بود یا خیر، بیان کرد: ماندگاری هر اثر هنری به حس ملی زمانه و فرهنگ ملی بازمی‌گردد، یعنی به این مسئله بستگی دارد که چقدر جان‌مایه‌های آن اثر در اعماق فرهنگ و ساختار تفکری آن اقلیم ریشه داشته باشد که اگر دارای ریشه باشد، صد درصد ماندگار خواهد بود؛ اما اگر بدون ریشه باشد به‌عنوان اثری مطرح خواهد شد که دارای تاریخ مصرف است.
موسوی‌زاده افزود: بسیاری از تولیدات هنری در کشور ما و نه‌فقط در حوزۀ موسیقی، به دلیل تفاوت‌های سطحی با دیگر آثار در یک دوره مطرح می‌شوند، ولی ماندگار نیستند، مگر اینکه در اعماق فرهنگی ریشه داشته باشد.
این کارشناس و مجری در شبکه رادیویی فرهنگ و شبکه برون مرزی جام‌جم با بیان اینکه موضوع فرهنگ و هنر اصولاً یک مقولۀ تفکری است، بیان کرد: یک پدیدۀ فرهنگی هنری باید به‌گونه‌ای تعریف شود که در اهدافش تنها به مباحث فرهنگی توجه شده باشد و نباید از آن به‌عنوان ابزاری برای بیان اهداف سیاسی، اجتماعی و نظایر آن استفاده کرد. باید ماهیت هر پدیدۀ فرهنگی هنری را پذیرفت که البته این موضوع هنوز در ایران به‌خوبی درک نشده است.
وی اضافه کرد: در شهرها و کشورهای توسعه‌یافتۀ جهان اساساً هر پدیدۀ فرهنگی و هنری دارای ماهیتی مستقل از اهداف سیاسی و یا اجتماعی و نظایر آن است، یعنی در ابتدا ماهیت خود را اعلام می‌کند و سایر مقوله‌ها براساس بدنۀ تفکر خود به این بررسی می‌پردازند که آیا می‌توانند به این پدیده نزدیک شوند یا خیر؛ درحالی که در ایران عکس این موضوع دیده می‌شود یعنی پدیده‌ای را خلق می‌کنند که از درون آن یک هدف سیاسی، اجتماعی و یا تبلیغاتی دیگری را استفاده کنند.
موسوی‌زاده با اشاره به حمایت شهرداری‌ها از موسیقی اصیل در شهرهای توسعه‌یافته‌ای که که ماهیت فرهنگ و هنر را پذیرفته‌اند، یادآوری کرد: گروه اصیل حتماً طرفداران اندکی دارد چون عمومی نیست و اصالت را مردم اهل تفکر می‌شناسند و چون بازار، پایه و یا ساختار صنعت موسیقی در عمومی‌بودن است ازاین‌رو موسیقی اصیل همیشه در محدودیت قرار گرفته است.
عضو سابق هیئت‌مدیرۀ خانۀ موسیقی ایران ادامه داد: نقش متولیان امور یعنی صاحبان سرمایه پررنگ است، چراکه آنها می‌توانند از اصالت‌های موسیقی محلی، منطقه‌ای و یا ملی حمایت کنند، درحالی‌که موسیقی پاپ به نظر من به حمایت این نهادها نیازی ندارد زیرا پایگاه آن در کیفیت و کمیت سطوح تفکری مردم عوام است، ولی پایگاه موسیقی اصیل و ملی در اذهان مردم متفکر قرار دارد، ولی این پایگاه در اقلیت زنده است و حیات آن به تصمیمات دولتی بستگی دارد. در این میان، شهرداری‌های شهرهای توسعه‌یافته، پررنگ‌ترین نهادهایی که از موسیقی متفکرحمایت و آن را پیگیری کردند.
این نوازنده و مدرس تار و سه‌تار و آواز، با ابراز خرسندی درخصوص حمایت شهرداری شاهین‌شهر از موسیقی و برگزاری جشنوارۀ موسیقی خلاق، گفت: متأسفانه اکثر شهرداری‌ها در ایران از موسیقی اصیل ایرانی حمایت نمی‌کنند و به همین دلیل نمی‌توان انتظار داشت که موسیقی اصیل بتواند خود را زنده نگه دارد، این درحالی است که ما نیاز داریم که شهرداری‌ها اتاق‌های فکری دربارۀ اصالت تشکیل دهند و بتوانند این چراغ را روشن نگه دارند.
انتهای پیام
source