در سی‌امین نشست تخصصی شاهنامه پژوهی به بررسی تمدن گمشده ایران در عهد کهن پرداخته شد و توضیحاتی در مورد آن ارائه گشت.
به گزارش ایلنا به نقل از خانه اندیشمندان علوم انسانی، سی‌امین نشست علمی، شاهنامه پژوهی تخصصی توسط موسسه فرهنگی بزرگمهر حکیم به دبیری محمد رسولی (تاریخ‌دان و شاهنامه‌شناس) ، هوشنگ طالع، دیگر اساتید، صاحب‌نظران و شاهنامه‌پژوهان در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
در ابتدای این نشست، رسولی با اشاره به «تاریخ محور» بودن شاهنامه، اظهار داشت؛ برخی تمدن‌ها و حکومت‌های قبل از تاریخ مکتوب، که از سوی مستشرقین و مورخین به عنوان تمدن‌ها و حکومت‌های مستقل منطقه ما و میان‌رودان مطرح می‌شود، همان بخش‌هایی از تمدن گمشده ایران عهد کهن است.
این تاریخ‌دان افزود: هنگامی که سخن از ایران می‌شود یعنی پهنه‌ی گسترده‌ای که از شمال رود سیحون و از جنوب تا آن سوی خلیج فارس و دریای ایران(عمان) و از غرب تا میان رودان و قفقاز را در بر می گیرد، لذا همه‌ی تمدن‌های پیدا شده در این گستره( مانند تمدن آنائو،کاسی‌ها، اوراتورها ،آکد و…) صد در صد ایرانی بوده‌اند.
رسولی ادامه داد: برخی از این تمدن‌ها و حکومت‌ها، در واقع استان‌ها، ساتراپ‌ها و مناطقی از زیر مجموعه شاهنشاهی ایران بزرگ بوده است. برای مثال تمدن حکومت ایلام، چیزی نبوده، جز اینکه بخشی از حکومت لهراسپیان شاهنامه است. تمدن‌های خارج از این محدوده هم متاثر از تمدن ایران بوده‌اند.
وی تاکید کرد: در واقع ملاک اصلی برای تاریخ و تحقیق در آن، کتاب شاهنامه است. چون به قدر کافی به شاهنامه از سوی محققین تاریخ توجه نشده، این مسایل تاکنون پوشیده مانده است. هرچند ممکن است از سوی برخی اساتید و تاریخ‌دانان محل اشکال و ایراد واقع شود. محمد رسولی از تاریخ‌دانان و شاهنامه شناسان نو‌اندیش است، که نظریات بکر و شاذ راجع به شاهنامه و تاریخ دارد که بسیاری از آنها با داده‌های تاریخی و باستان شناسی تطبیق می‌نماید.
در ادامه ، هوشنگ طالع پژوهشگر قدیمی شاهنامه و نویسنده کتاب « تاریخ ایران عهد کهن»، با تایید، موارد مطرح شده، بیان داشت: دولت باید پژوهشکده تاریخ بر اساس شاهنامه تاسیس کند تا مطالب تاریخی شاهنامه مورد واکاوی قرار گیرد.
انتهای پیام/
source