سئو سایت
اوکلاهما سیتی، اوکی- 20 مارس: راسل وستبروک شماره 0 از اوکلاهاما سیتی تاندر توپ را کنترل می کند … [+] در برابر کاوهی لئونارد شماره 2 از تورنتو رپتورز در 20 مارس 2019 در Chesapeake Energy Arena در اوکلاهما سیتی، اوکلاهاما. توجه به کاربر: کاربر صریحاً تأیید می کند و موافقت می کند که با دانلود و یا استفاده از این عکس، کاربر با شرایط و ضوابط توافق نامه مجوز گتی ایماژ موافقت می کند. اعلامیه حق نسخه برداری اجباری: حق نسخه برداری 2019 NBAE (عکس توسط Zach Beeker/NBAE از طریق Getty Images)
NBAE/Getty Images “NBA لیگ یک بازیکن است” هرگز به اندازه امروز صادق نبوده است. سوپراستارها با هم متحد می شوند، سرنوشت را در دستان خود می گیرند و به هر دلیلی که شایسته می دانند، تیم را به میل خود تغییر می دهند.
این امر تا حدی به دلیل قراردادهای کوتاهتر ممکن شده است. بازیکنان قراردادهای کوتاه‌مدت‌تری با گزینه‌های بازیکن (PO) یا گزینه‌های خاتمه زودهنگام (ETO) امضا می‌کنند که این امکان را فراهم می‌کند که تیم‌های خود را در عرض چند سال ترک کنند، صرفاً با تصمیم‌گیری برای عدم شرکت در سال آخر قرارداد اصلی‌شان.
کاوهی لئونارد قراردادی سه ساله با کلیپرز به ارزش 103 میلیون دلار امضا کرد و سال سوم یک PO است و این امکان را برای او فراهم می کند که در زمان مناسبی از این تیم انصراف دهد. NBA واجد شرایط حداکثر قرارداد سالهای خدمت (YOS) است، به این معنی که لئونارد، که به تازگی دهمین فصل NBA خود را تا زمانی که بتواند انصراف دهد، به پایان رسیده است، واجد شرایط حداکثر 10+ YOS، به ارزش 35٪ از حقوق خواهد بود. کلاه لبه دار.
(بازیکنان می توانند تا فصل ششم و از جمله فصل ششم خود، 25 درصد از کاپ را به دست آورند. آنها می توانند 30 درصد از کاپ را بین 7 تا 9 سال و البته 35 درصد با 10+ YOS کسب کنند.)
لئونارد، تا آن زمان، 30 ساله خواهد شد و با توجه به این که هیچ رده صلاحیت جدیدی برای رسیدن به آن وجود ندارد و همچنین این واقعیت که او پیرتر خواهد شد، می‌تواند به دنبال امضای مجدد برای مدت طولانی در آن مقطع باشد.
مشکل تیم‌های NBA و سیستم حداکثر درجه‌بندی در اینجا نهفته است.
بازیکنان با 10 سال یا بیشتر تجربه بهتر نمی شوند. اکثر آنها تا یک دهه به 30 سالگی خود نزدیک می شوند، بنابراین اجازه دادن به 35٪ درصد از سقف، عملاً قتل تیم ها است، مگر اینکه بازیکن یک چنین استعداد نسلی و یکی از بارزترین بازیکنان حداکثر در لیگ باشد. مانند لبرون جیمز، جیانیس آنتتوکومپو یا جیمز هاردن.
اطلاعات بیشتر برای شما نتفلیکس: مارول داد در میان فیلم‌های جدید در سرویس استریم این هفته هیوستون راکتز در پیش‌نویس آتی NBA به سومین پک فرود می‌آید، چون نیکس و رنجرز نیویورک را مجذوب خود می‌کند. این کهنه سرباز 11 ساله تابستان امسال پس از اینکه اوکلاهاما سیتی پل جورج را به کلیپرز مبادله کرد، خرید می شود و پیشنهاد می کند که آنها وارد یک بازسازی کامل شوند. وست بوک چهار سال از قراردادش با ارزش بیش از 171 میلیون دلار باقی مانده است و او قرار است ماهانه 31 سال به فصل تبدیل کند. علیرغم کسب میانگین تریپل دابل در سه فصل متوالی و کسب عنوان MVP تنها دو سال پیش، علاقه به معامله برای وستبروک به شدت محدود است.
وجود یک سیستم حقوق و دستمزد که افت فیزیکی را اعطا می کند، منطقی نیست. سالهای ابتدایی NBA، به استثنای معین، عمدتاً در همان محدوده سال‌ها، از حدود 26-27 تا 32-33 هستند. به این ترتیب، منطقی است که بازیکنان (و تیم‌ها) پتانسیل درآمد خود را در پربارترین سال‌هایشان بهینه کنند، نه در سال‌هایی که در حال کاهش هستند، زیرا این امر اغلب قراردادهای آنها را به آلباتروس برای تیم‌هایشان تبدیل می‌کند. وستبروک اکنون در این مسیر است و کریس پل چند سالی است که در هیوستون در این مسیر بوده است. تا چند سال دیگر، دامیان لیلارد همان مسیر را طی خواهد کرد.
بیایید راه هایی را برای رفع احتمالی آن بررسی کنیم.
به عنوان مثال، آیا این ایده که صرفاً درصد سقف حداکثر 7-9 و 10+ YOS را برای جلوگیری از این قراردادها تغییر دهید، شایستگی دارد؟ این امکان را برای بازیکنان در دوره ابتدایی خود (7-9 YOS) فراهم می کند تا 35٪ از سقف را به دست بیاورند، در حالی که بازیکنان اصلی قبلی (10+) به 30٪ کاهش می یابند، مشکل امضا کردن قراردادهایی با بازیکنان مسن تر را حل می کند که اغلب بیشتر از آنها است. تولید؟
بازیکنان در حال حاضر در حال امضای قراردادهای کوتاه مدت هستند تا خود را با حداکثر درصد سقف 35٪ هماهنگ کنند. آیا بازیکنان انگیزه بیشتری برای پذیرش قراردادهای بلندمدت در طول 7 تا 9 سال YOS خود خواهند داشت، زیرا بدانند که در بهترین سالهای خود با 35 درصد بهترین پاداش را دریافت خواهند کرد؟
مفهوم خام ورق زدن حداکثر درصد دارای پتانسیل است. به جز، یک مسئله وجود دارد.
کلاهک هر سال در حال افزایش است و در برخی از سال ها برآمدگی های قابل توجهی را به همراه دارد. این بدان معناست که معامله بلندمدت با 35 درصد سقف ممکن است بدتر از قرارداد بلندمدت با 30 درصد سقف باشد، با توجه به اینکه تنها سال اول قرارداد به عنوان سال 35 درصد محاسبه می شود.
بیایید از یک مثال استفاده کنیم.
بازیکنی که وارد فصل هشتم خود می شود، یک قرارداد حداکثر 7-9 YOS به ارزش 35٪ از سقف را امضا می کند که (در این مثال) حتی 100 میلیون دلار به دست می آید. این بدان معناست که بازیکن در همان سال اول قراردادش دقیقاً 35 میلیون دلار امضا می کند.
(برای وضوح، بیایید فرض کنیم تمام قراردادهای امضا شده در این مثال، قراردادهای چهار ساله هستند.)
اکنون افزایش افزایش می یابد و در اینجا باید چند نکته را به خاطر بسپاریم:
یک بازیکن می تواند با امضای قرارداد مجدد با تیم خود 8 درصد و با امضای قرارداد با تیم جدید 5 درصد افزایش حقوق دریافت کند. با این حال، افزایش ها صرفاً از حقوق سال اول این بازیکن در قرارداد جدیدش حاصل می شود. به این ترتیب، بازیکنی که با 35 میلیون دلار قرارداد امضا می کند، سالانه 2.8 میلیون دلار (افزایش 8 درصد) یا 1.75 میلیون دلار (5 درصد افزایش) در سال افزایش می یابد.
بنابراین بازیکن در طول مدت قرارداد حداکثر 4 ساله 151.2 میلیون دلار (با امضای مجدد) یا 147 میلیون دلار (تیم جدید) درآمد خواهد داشت.
اما اگر سقف دستمزد سال بعد 20 میلیون دلار منفجر شود و در مجموع به 120 میلیون دلار برسد، بازیکنی که قراردادی چهار ساله برای 30 درصد از سقف امضا می کند، به دنبال 155.52 میلیون دلار (امضا مجدد) یا 151.2 میلیون دلار خواهد بود. (تیم جدید) دقیقاً تحت همان چارچوب افزایش ها. این بدان معناست که یک بازیکن در یک معامله 30٪ بیشتر از یک بازیکن در یک معامله 35٪ سود می برد، که این مفهوم را نفی می کند.
بنابراین، اگر به جای افزایش، حداکثر 35٪ به یک مفهوم قفل شده تبدیل شود، چه؟
هر چه سقف افزایش یابد، بازیکنان قرارداد حداکثر 35 درصد (در این سناریو) همیشه 35 درصد از سقف را دریافت می کنند و قراردادهای آنها را پویا و انعطاف پذیر می کند. برای بازیکنان 25% و 30% قوانین فعلی اعمال می شود و قراردادهای آنها قابل انعطاف نیست.
به این ترتیب، بازیکنان در بهترین سالهای خود فرصتی برای پول نقد دریافت می‌کنند، و بنابراین انگیزه بیشتری برای امضای قرارداد برای پنج سال کامل به جای چهار سال، برای طولانی‌تر کردن این پنجره از پتانسیل درآمد گسترده‌تر خواهند داشت.
(در صورت کاهش سقف، خطری برای بازیکنان وجود خواهد داشت، اما با توجه به سلامت مالی NBA، این بعید به نظر می رسد. با این وجود، ارزش توجه دارد.)
برای تیم‌ها، آنها می‌توانند به طور مداوم با این درک که 35 درصد از سقف صحبت می‌شود، کار کنند. این باعث می‌شود که فضای کلاه‌برداری آنها در طول سالهای اصلی ستاره‌شان کاهش پیدا کند، اما می‌تواند باعث صرفه‌جویی در پول آنها شود، وقتی بازیکن پیر شد و وارد آژانس رایگان شد، جایی که می‌تواند یک قرارداد حداکثر 10+ YOS امضا کند.
یا، برای جذاب‌تر کردن اتحادیه بازیکنان (NBPA)، که در حال مذاکره با این تغییرات در یک CBA جدید هستند، لیگ می‌تواند پیشنهاد کند حداکثر 10+ YOS را به 25% با افزایش حداکثر 7-9 YOS به 25% کاهش دهد. به 40 درصد.
40 درصد کپ برای یک بازیکن پول زیادی است. اما پرداخت 40 درصد سقف به یک ستاره در بهترین سالهای زندگی‌اش باید به پرداخت 35 درصد از او پس از دوران اوج ترجیح داده شود.
اکنون، این ممکن است بعد از سال 2022 به یک مسئله تبدیل شود، جایی که پیش‌بینی می‌شود لیگ به بازیکنان دبیرستانی اجازه ورود به درافت را بدهد. در چنین اکوسیستمی، بازیکنان با 10 سال تجربه به 28 سال نزدیک تر از سن 30 سالگی می شوند، به این معنی که تیم ها می توانند بازیکنانی را که در اوج خود هستند تنها با 25٪ از سقف قرارداد جذب کنند که کاملا غیر منطقی است.
یک دانش‌آموز دبیرستانی می‌تواند همزمان با سالهای کالج به لیگ برتر راه پیدا کند، سن آنها تا 5 تا 6 سال متغیر است، اما از همان سطوح حقوق شروع می‌شود. این همیشه هنگام ایجاد یک سیستم حقوق و دستمزد یکسان، مشکل ساز خواهد بود.
یکی از راه حل هایی که به تیم ها کمک می کند، اما NBPA با آن مقابله می کند، این است که حداکثر قرارداد را به مفهومی روان تر از آنچه که در حال حاضر است تبدیل کند، با انگیزه دادن به آن و شکستن آن به چند درصد. حداکثر قرارداد برای الفاروق امینوهای جهان و همچنین جیانیس آنتتوکومپو.
ردیف‌ها می‌توانند شامل عناصری مانند تولید آماری، بازی‌های شروع شده، دقیقه‌ها، تحسین‌های فردی و تیمی باشند، با درصدهایی که به حداکثر معاملات تقسیم می‌شوند. این به طور کامل قراردادهایی را که در سال 2016 با بازیکنان چرخشی حاشیه ای منعقد شد، حذف می کند، بدون اینکه به قرارداد تری روزیر در تابستان اشاره کنیم، اما به شدت آزمایش خواهد کرد که چه چیزی بازار آزاد را تشکیل می دهد، که NBPA از روز اول با آن مخالفت خواهد کرد.
راه حل های دیگر می تواند شامل موارد زیر باشد:
– تعیین حداکثر قرارداد 35٪ به عنوان 25-30٪ در سقف حقوق واقعی تا یک تیم به خود دستبند نزند.
– حذف افزایش از سقف در بیش از 10 معامله YOS max، بنابراین ضربه کلاه بازیکن برای کل قرارداد یکسان است.
– به تیم‌ها اجازه داده می‌شود که هر دهه یک‌بار عفو کنند تا قرارداد یک بازیکن حداکثر 10+ YOS را تمدید کنند، در حالی که هنوز در فهرست و فعال هستند، به‌جای چهار یا پنج سال اولیه، تا یک دوره 10 ساله، عملاً سقف را کاهش می‌دهند. به نصف ضربه زد
همانطور که تا به حال مشخص است، هر عملی یک واکنش دارد. راه حل هایی که برای همه جواب می دهند عملاً غیرممکن است. اما یک چیز همچنان صادق است: حداکثر 35٪ فعلی یک قاتل سقف حقوق است، و پرداخت حقوق بازیکنان در اواسط 30 آنها در اواخر 40 میلیون دلار منطقی نیست. می‌توان استدلال کرد که تیم‌ها باید این کار را متوقف کنند، اما با توجه به اینکه بازیکنان در دو سال اول چنین قراردادی در اکثر موارد سازنده هستند، تیم‌ها مایلند تاس بیندازند و امیدوار باشند که بازیکن به خوبی پیر شود. یافتن حد وسط در این مورد یک چالش است، اما اگر لیگ بخواهد تیم‌ها در مدت زمان طولانی‌تری مرتبط و رقابتی بمانند، بسیار ضروری است.
من را در توییتر یا لینکدین دنبال کنید. وب سایت من را بررسی کنید. مورتن استیگ جنسن مجری، پادکست و نویسنده رادیویی دانمارکی را دنبال می کند. پوشش NBA را برای Radio4 دانمارکی، Sports Illustrated، و میزبانی مشترک “The NBA Podcast”. “>
* استانداردهای تحریریه چاپ
* چاپ مجدد و مجوزها