هم اکنون زمان آن است که از دکمه‌ی بی‌صدا کردن تلویزیون خود استفاده کنید و به تماشای فیلم بنشینید. قطعا، صدا یکی از عناصری است که به شما کمک می‌کند تا داستان فیلم، معنا و مفهوم و لحن آن را متوجه شوید. در حقیقت صدا یکی از عناصری است که به ما در درک محیط اطرافمان کمک می‌کند. ما به واسطه‌ی صدا با دیگران ارتباط برقرار می‌کنیم. به میهمانی می‌رویم و در اجتماع زندگی می‌کنیم. چیزهایی مانند دیالوگ‌ها و موسیقی متن خوب نیز درست مانند همین نوع صداها به ما در درک فیلم کمک می‌نمایند. اما گاهی اوقات نیز بد نیست که ساختارشکنی کنید و با صدای بسیار کم به تماشای فیلم و سریال بپردازید. البته باید در این خصوص فیلم‌های خاصی را پیدا کنید که با این روش همخوانی داشته باشند وگرنه قطعا هیچ چیزی از فیلم متوجه نخواهید شد و این موضوع اصلا خوب نیست.
بنابراین، اگر می‌خواهید فیلمی برای مهمانی بعدی‌تان داشته باشید که در همهمه و بهبوههی مهمانی کاملا آن را متوجه شوید و یا صرفا می‌خواهید فیلمی داشته باشید که با نگاه کردن به آن به مضمونش پی ببرید، این مطلب به معرفی بهترین فیلم‌هایی اختصاص داده شده که می‌توانید بدون صدا نیز آن‌ها را تماشا کنید. پس همین حالا صدای تلویزیونتان را کم کنید و به تماشای این فیلم‌ها بنشینید.

آهنگ اصلی فیلم کلاسیک صامت و در عین حال ترسناک بنجامین کریستنسن تاثیر زیادی بر روی موسیقی دانان نهاد و همین امر باعث شد که بسیاری آن را مورد ستایش قرار دهند. اما با توجه به اینکه «هکسان» بیشتر یک اثر تاریخی گلچین شده از داستان‌هایی در رابطه با شر و جادو است تا یک اثر روایی، می‌توان به صورت بی‌صدا هم به تماشایش نشست. چرا با اجرای این اثر بی‌نظیر ۱۰۰ ساله در پس زمینه‌ی جشن هالووین بعدی در حالی که لیستی از آهنگ‌های ترسناک پلی می‌شوند، خودتان را به چالش نمی‌کشید و ترس را به خانه‌ی خود نمی‌آورید.

در دنیای فیلم‌هایی که باید بدون صدا به تماشایشان نشست، سفر فرازمینی عجیب و دلهره‌ آور رنه لالوکس، یکی از پرچم داران این زیرژانر به حساب می‌آید. اینکه بگوییم مناظر، گیاهان و جانوران عجیب این فیلم اقتباسی که از رمان علمی-تخیلی استفان وول گرفته شده همگی انیمیشنی هستند، به هیچ وجه درست نیست. این فیلم یکی از آن دست فیلم‌های شگفت انگیزی است که در نوع خود به عنوان فیلمی منحصربه‌فرد تلقی می‌شود. هر چند طرح داستانی «سیاره شگفت انگیز» در نوع خود جالب است، اما نسبت به جلوه‌های بصری کلی این فیلم از اهمیت کمتری برخوردار است و لذا همین امر باعث می‌شود بتوانید به صورت صامت به تماشایش بنشینید.

ده‌ها سال طول کشید تا جورج میلر بتواند فیلم بعدی مجموعه‌ی «مکس دیوانه» را به مرحله‌ی اکران برساند که البته ارزشش را هم داشت. این فیلم حماسی و غیرمنتظره که «جاده خشم» نام دارد به روایت داستانی مهیج در پس ‌زمینه‌ای از ماسه‌های سفید رنگ می‌پردازد. در حالی که دیالوگ‌ها و طرح داستانی آن بسیار ساده هستند اما همین سادگی باعث شده که بسیاری از مردم و منتقدین فیلم را مورد تقدیر قرار دهند و از آن به عنوان فیلمی بی‌نظیر یاد کنند.
اما پس از چند بار تماشا، این صحنه‌ها و نوع فیلم‌برداری است. که سبب می‌شوند دوباره و دوباره به تماشای فیلم بنشینید. بنابراین می‌توانید اجازه دهید هر موسیقی‌ای که به آن علاقه دارید پلی شود و بعد به تماشای «جاده خشم» بنشینید.

اگر قطعات کلاسیک ریچارد اشتراوس و یوهان اشتراوس دوم و ساخته‌های مدرن گیورگی لیگتی را نادیده بگیریم باید اعتراف کنیم که شاهکار علمی-تخیلی استنلی کوبریک به غیر از صدای موتور و چند مکالمه‌ی بی‌معنی بین مردان و یک کامپیوتر دیوانه، چیز دیگری برای گفتن ندارد و لذا به راحتی می‌توان در سکوت به تماشایش نشست. در حقیقت «۲۰۰۱: ادیسه فضایی» بدون صدا هم همچنان یک فیلم فوق‌العاده است و می‌توانید از تماشایش لذت ببرید، در واقع حتی این فیلم در حالت بی‌صدا ممکن است آرام ‌بخش‌تر و بهتر به نظر برسد. بنابراین ارزشش را دارد که یک‌بار این کار را امتحان کنید زیرا قطعا پشیمان نخواهید شد و این فیلم به یکی از فیلم‌های صامت مورد علاقه‌تان تبدیل خواهد گردید.

گاسپر نوئه می‌خواهد با فیلمش شما را به دنیای تاریکی ببرد. او به‌عنوان یکی از کارگردانان ژانر تخیلی و ترسناک، ترجیح می‌دهد با تماشای فیلمش حالتان به هم بخورد و مریض شوید تا اینکه از آن لذت ببرید. نکته‌ی فیلم هم همین است. نکته اینجاست که او همراه با فیلم‌بردار همیشگی‌اش بنویت دبی، مجموعه‌ای بی‌پایان از قاب‌ها و سکانس‌های واقعا بی‌نظیر را مهیا کرده که نمی‌توان از نیهیلیسم و ​​خشونت بی‌پایان موجود در آن‌ها غافل شد.
همه‌ی این‌ها باعث می‌شود که حتی کم کردن صدا هم چیزی از ارزش‌های فیلم کم نکند و شما باز هم بتوانید از تماشای تمام سکانس‌های آن لذت ببرید. گرچه بسیاری از سکانس‌های این فیلم از دید مخاطبان منزجر کننده هستند اما قطعا ارزش یک بار تماشا آن هم بدون صدا را دارند. پس فرصت را از دست ندهید.

لطفا ابتدا فیلم فانتزی الکساندر سوکوروف محصول سال ۲۰۰۲ را حداقل یک بار با صدای بلند تماشا کنید. زیرا این فیلم به نوعی یک قصیده‌ی روایتی سمفونیک، همراه با موسیقی‌هایی است که تاریخ روسیه را به تصویر می‌کشند و رقصندگان و نوازندگان بی‌نظیری را نشان می‌دهد که این تاریخ را زنده نگاه داشتند.
با این حال، چیزی که سبب شده بتوانید این فیلم بی‌نظیر را که در کاخ زمستانی سن پترزبورگ در یک شات ۹۶ دقیقه‌ای فیلم‌برداری شده به صورت صامت نیز تماشا کنید کیفیت تصویربرداری آن است که سبب می‌شود حتی بدون صدا هم محو تک تک سکانس‌های فیلم شوید و از تماشایشان لذت ببرید. پس بعد از یک بار تماشا می‌توانید موسیقی پس زمینه‌ی مورد علاقه‌تان را پلی کنید و بعد به تماشای این فیلم در حالت بی‌صدا بنشینید.

حال که می‌خواهیم از فیلم‌های معمولی اطرافمان فاصله بگیریم بهتر است به اثر روح‌بخش و اندکی دلهره آور گادفری رجیو درباره روابط شکننده ما با محیط و خودمان، نیز اشاره نماییم. زمانی که به مناظر و عکس‌های طبیعی و ساخته دست بشری که در این فیلم در کنار هم قرار گرفته‌اند می‌نگریم، زمان به سرعت برای ما می‌گذرد.
ترکیب چنین تصاویری همراه با پس زمینه‌ی بی‌نظیر، این فیلم را به یک فیلم کلاسیک مهیج تبدیل کرده و می‌توان با صحنه‌های مه آلود و مبهم آن ارتباط برقرار کرد و از تماشایشان لذت برد. می‌توان به جرات اعتراف کرد که پس از گذشت چهار دهه، هنوز هم جلوه‌های بصری این فیلم قادرند شما را مبهوت کنند. بنابراین اگر از این فیلم خوشتان آمد به سراغ سه گانه‌ی رجیو، پوواکاتسی و ناکایوکاتسی، یا دکاسیا بروید و آن‌ها را نیز تماشا کنید.

بسیاری از فیلم‌هایی که توسط برادران شاو و رقبای آن‌ها در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ یعنی در اوج محبوبیت فیلم‌هایی با محتوای هنرهای رزمی هنگ ‌کنگ ساخته شده‌اند، به لطف جلوه‌های بصری بی‌نظیر، لباس‌های دلپذیر و صحنه‌های مبارزه‌ی دیوانه‌ کننده‌شان، به شهرت چشمگیری دست یافتند. اما اگر یک دهه جلوتر بیایید جواهری را پیدا می‌کنید که ثابت می‌کند چرا جکی چان یکی از جذاب‌ترین و بااستعدادترین بازیگرانی است که تا به حال بر روی پرده سینما ظاهر شده است (چه چنین تعریفی را در مورد او شنیده باشید یا نه قطعا این موضوع صحت دارد).
چان با بازی در نقش مردی از طبقه‌ی کارگر که در کونگ فو مهارت زیادی دارد، صحنه‌های استادانه‌ای را خلق کرده که شاید حتی بدون افکت‌های صوتی اضافه‌ شده به فیلم نیز بتوانید از تماشایشان لذت ببرید و با خود بگویید خوب شد که این صداهای پس زمینه‌ی اضافی را حذف کردم.

مانند بسیاری از آثار ژاک تاتی، «زنگ تفریح» نیز یکی از آن فیلم‌هایی است که پس از تماشای آن به راحتی از خاطرتان محو نمی‌شود. این فیلم که مضامینی را در قالب معماری، ریاضیات و تفسیرهای اجتماعی ارائه می‌دهد می‌تواند به راحتی شما را سرگرم نماید. فرقی نمی‌کند که جلوی تلویزیون بنشید و به صدای این فیلم بی‌نظیر گوش فرا دهید و یا فقط هنگامی که در حال آماده کردن شام هستید و دارید سبزی‌ها را تمیز می‌کنید این فیلم را در حالت بی‌صدا پلی کنید و فقط از گوشه‌ی چشمتان به آن بنگرید. زیرا در هر صورت سرگرم خواهید شد.

از مسابقات رنگارنگ خیابان‌های هاوانا گرفته تا تقابل ماشین با زیردریایی، می‌توان بیان داشت که هیچ سکانس خسته کننده‌ای در این فیلم وجود ندارد و می‌توانید از تماشای تک تک صحنه‌هایش لذت ببرید. به‌علاوه حذف دیالوگ‌ها و صامت کردن فیلم نیز آن‌قدرها به محتوای آن آسیب نمی‌رساند. در حقیقت اگر این فیلم را بی‌صدا هم تماشا کنید باز هم محو سکانس‌های بی‌نظیر آن خواهید شد و در این دنیای رنگارنگ غرق خواهید گردید. پس فرصت را از دست ندهید و هر چه زودتر تماشای این فیلم‌ها را آن هم به صورت بی‌صدا شروع کنید.
منبع: collider
9  −  1  = 

source